੩੫੮
ਧ੍ਯਾਇ ੬੪
ਗਿਰਾਏ ਔਰ ਨਗਰ ਕੋ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਸੇ ਆਇ ਘੇਰਾ ਅਬ ਕ੍ਯਾ ਆਗ੍ਯਾ ਹੋਤੀ ਹੈ ਇਤਨੀ ਬਾਲ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਬਾਣਾਸੁਰ ਮਹਾਂ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਅਪਨੇ ਬੜੇ ਬੜੇ ਰਾਖ੍ਯਸੋਂ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਬੋਲਾ ਤੁਮ ਸਬ ਦਲ ਆਪਨਾ ਲੇ ਜਾਇ ਨਗਰ ਸੇ ਬਾਹਿਰ ਜਾਇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਖੜੇ ਹੋ ਪੀਛੇ ਸੇ ਮੈਂ ਭੀ ਆਤਾ ਹੂੰ ਮਹਾਰਾਜ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਤੇ ਹੀ ਵੇ ਅਸੁਰ ਬਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਬਾਰਹ ਅਖ੍ਯੋਹਣੀ ਸੈਨਾ ਲੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੇ ਸੋਹੀਂ ਲੜਨੇ ਕੋ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਲੀਏ ਆ ਖੜੇ ਰਹੇ ਉਨਕੇ ਪੀਛੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਮਹਾਂਦੇਵ ਜੀ ਕਾ ਭਜਨ ਸਮਰਣ ਧ੍ਯਾਨ ਕਰ ਬਾਣਾਸੁਰ ਭੀ ਆ ਉਪਸਥਿਤ ਹੂਆ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਧ੍ਯਾਨ ਕਰਤੇ ਹੀ ਸ਼ਿਵਜੀ ਕਾ ਆਸਨ ਡੋਲਾ ਔਰ ਧ੍ਯਾਨ ਛੁਟਾ ਤੋਂ ਉਨੋਂ ਨੇ ਧ੍ਯਾਨ ਧਰ ਜਾਨਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਭਕਤ ਪਰ ਭੀੜ ਪੜੀ ਹੈ ਇਸ ਸਮਯ ਚਲ ਕਰ ਉਸਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮੇਟਾ ਚਾਹੀਏ ਯਿਹ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਵਿਚਾਰ ਜਬ ਪਾਰਬਤੀ ਜੀ ਕੋ ਅਰਧਾਂਗ ਧਰ ਜਟਾ ਜੂਟ ਬਾਂਧ ਭਸਮ ਚੜ੍ਹਾਇ ਬਹੁਤੁਸੀ ਭਾਂਗ ਔਰ ਆਕ ਧਤੂਰਾ ਖਾਇ ਸ੍ਵੇਤ ਨਾਗੋਂ ਕਾ ਜਨੇਉੂ ਪਹਿਨ ਗਜ ਚਰਮ ਓੜ੍ਹ ਮੁੰਡਮਾਲ ਸਰਪ ਹਾਰ ਪਹਿਨ ਤ੍ਰਿਸੂਲ ਪਿਨਾਕ ਡਮਰੂ ਸ੍ਵਪਰ ਲੇ ਨੰਦੀ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਪ੍ਰੇਤ, ਭੂਤ, ਪਿਸਾਚ, ਡਾਕਨੀ, ਸਾਕਨੀ, ਭੂਤਨੀ, ਪਿਸਾਚਨੀ, ਪ੍ਰੇਤਨੀ, ਆਦਿ ਸੈਨਾ ਲੇ ਭੋਲਾਨਾਥ ਚਲੇ ਉਸ ਸਮਯ ਕੀ ਸ਼ੋਭਾ ਕੁਛ ਬਰਨੀ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ ਕਿ ਕਾਨ ਮੇਂ ਗਜ ਮਣਿ ਕੀ ਮੁੱਦ੍ਰਾ ਲਿਲਾਟ ਪੈ ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ ਸੀਸ ਪੈ ਗੰਗਾ ਧਰੇ
