੩੬੮
ਧ੍ਯਾਇ ੬੫
ਨਹੀਂ, ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਬ੍ਯਾਹ ਕੇ ਹੋਤੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਬਾਣਾਸੁਰ ਕੋ ਆਸਾ ਭਰੋਸਾ ਦੇ ਰਾਜ ਗੱਦੀ ਪਰ ਬੈਠਾਇ ਪੋਤੇ ਬਹੂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਧੌਂਸਾ ਬਜਾਇ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਵਹਾਂ ਸੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਪੁਰੀ ਕੋ ਪਧਾਰੇ ਇਨਕੇ ਆਨੇ ਕਾ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਸਬ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਬਾਸ਼ੀ ਨਗਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਗਾਜੇ ਬਾਜੇ ਸੇ ਲਿਵਾਇ ਲਾਏ ਉਸ ਕਾਲ ਪੁਰ ਬਾਸ਼ੀ ਹਾਟ ਬਾਟ ਚੌਹਟੋਂ ਚੌਤਰੋਂ ਕੋਠੋਂ ਸੇ ਮੰਗਲੀ ਗੀਤ ਗਾਇ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰਤੇ ਥੇ ਔਰ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਰੁਕਮਣੀ ਆਦਿ ਸਬ ਸੁੰਦਰੀ ਬਧਾਈਏ ਗਾਇ ਰੀਤਿ ਭਾਂਤਿ ਕਰਤੀ ਥੀ ਔਰ ਦੇਵਤਾ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਬਿਮਾਨੋਂ ਪਰ ਬੈਠੇ ਉੂਪਰ ਸੇ ਫੂਲ ਬਰਖਾਇ ਬਰਖਾਇ ਜੈ ਜੈਕਾਰ ਕਰਤੇ ਥੇ ਔ ਘਰ ਬਾਹਰ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਆਨੰਦ ਹੋ ਰਹਾ ਥਾ ਕਿ ਉਸੀ ਸਮਯ ਬਲਰਾਮ ਸੁਖ ਧਾਮ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਬਿਦਾ ਦੇ ਅਨਿਰੁੱਧ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਮੋਂ ਜਾ ਬਿਰਾਜੇ॥
ਚੌ: ਆਨੀ ਉੂਖਾ ਗੇਹ ਮਝਾਰੀ॥ ਹਰਖਹਿਂ ਦੇਖ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੀ
ਨਾਰੀ॥ ਦੇਹੀ ਅਸੀਸ ਸਾਸੁ ਉਰ ਲਾਵੈਂ॥ ਨਿਰਖਹਰਖ
ਭੂਖਨ ਪਹਿਰਾਵੈਂ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਉੂਖਾ ਚਰਿਤ੍ਰ
ਬਰਣਨੋ ਨਾਮ ਚਤੁ ਖਸ਼੍ਟਤਮੋਂ ਅਧ੍ਯਾਇ ੬੪
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਮਹਾਰਾਜ ਇਖ੍ਯਾਕੁ ਬੰਸੀ ਰਾਜਾ
