ਧ੍ਯਾਇ ੬੫
੩੬੯
ਨ੍ਰਿਗ ਬੜਾ ਗਿਆਨੀ ਦਾਨੀ ਧਰਮਾਤਮਾ ਸਾਹਸੀ ਥਾ ਉਸਨੇ ਅਨਗਿਨਤ ਗੋ ਦਾਨ ਕੀਏ ਜੋ ਗੰਗਾ ਕੀ ਬਾਲੂ ਕੇ ਕਣਕੇ ਭਾਦੋਂ ਕੇ ਮੇਹ ਕੀ ਬੂੰਦੇਂ ਔ ਆਕਾਸ਼ ਕੇ ਤਾਰੇ ਗਿਨੇ ਜਾਇਂ ਤੋ ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਕੇ ਦਾਨ ਕੀ ਗਾਏਂ ਭੀ ਗਿਨੀ ਜਾਏਂ ਐਸਾ ਜੋ ਗ੍ਯਾਨੀ ਮਹਾਂ ਦਾਨੀ ਸੋ ਥੋੜੇ ਅਧਰਮ ਸੇ ਗਿਰਗਿਟ ਹੋ ਅੰਧੇ ਕੂਏਂ ਮੇਂ ਰਹਾ ਤਿਸੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਮੋਖ੍ਯ ਕਰਦੀਆ, ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਖ੍ਯਤ ਨੇ ਪੂਛਾ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸਾ ਧਰਮਾਤਮਾ ਦਾਨੀ ਰਾਜਾ ਕਿਸ ਪਾਪ ਸੇ ਗਿਰਗਿਟ ਹੋ ਅੰਧੇ ਕੂਏਂ ਮੇਂ ਰਹਾ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਕੈਸੇ ਉਸੇ ਤਾਰਾ ਯਿਹ ਕਥਾ ਤੁਮ ਮੁਝੇ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹੋ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕਾ ਸੰਦੇਹ ਜਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਚਿਤ ਦੇ ਮਨ ਲਗਾਇ ਸੁਨੀਏ ਮੈਂ ਜ੍ਯੋਂ ਕੀ ਤ੍ਯੋਂ ਸਬ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸੁਨਾਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਨਿੱਤ੍ਯਪ੍ਰਤੀ ਗੋ ਦਾਨ ਕੀਆ ਕਰਤੇ ਹੀ ਥੇ ਪਰ ਏਕ ਦਿਨ ਪ੍ਰਾਤ ਹੀ ਨਹਾਇ ਸੰਧ੍ਯਾ ਪੂਜਾ ਕਰਕੇ ਸਹੱਸ੍ਰ ਧੌਲੀ, ਭੂਸਰੀ, ਕਾਲੀ, ਪੀਲੀ, ਭੂਰੀ, ਕਬਰੀ ਗੋ ਮੰਗਾਇ ਰੂਪੇ ਕੇ ਖੁਰ ਸੋਨੇ ਕੇ ਸੀਂਗ ਪੀਠ ਤਾਂਬੇ ਕੀ ਸਮੇਤ ਪਟੰਬਰ ਉੜ੍ਹਾਇ ਸ਼ੰਕਲਪੀਂ ਔਰ ਉਸਕੇ ਊਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾ ਅੰਨ ਧਨ ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ ਕੋ ਦੀਆ ਵੇਲੇ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਏ ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਫਿਰ ਰਾਜਾ ਉਸੀ ਭਾਂਤਿ ਗੋ ਦਾਨ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਤੌ ਏਕ ਗਾਇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਕੀ ਸ਼ੰਕਲਪੀ ਅਨਜਾਨੇ ਆਨ ਮਿਲੀ ਸੋ ਭੀ ਰਾਜਾ ਨੇ ਉਨ ਗਾਓਂ ਕੇ ਸਾਥ ਦਾਨ ਕਰ ਦੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਲੇ
