੩੭੦
ਧ੍ਯਾਇ ੬੫
ਅਪਨੇ ਘਰ ਕੋ ਚਲਾ ਆਗੇ ਦੂਸਰੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਨੇ ਅਪਨੀ ਗੋ ਪਹਿਚਾਨ ਬਾਟ ਮੇਂ ਰੋਕੀ ਔ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਗਾਇ ਮੇਰੀ ਹੈ ਮੁਝੇ ਕੱਲ ਰਾਜਾ ਕੇ ਹਾਂ ਸੇ ਮਿਲੀ ਹੈ ਭਾਈ ਤੂੰ ਕ੍ਯੋਂ ਇਸੇ ਲੀਏ ਜਾਤਾ ਹੈ ਵੁਹ ਬ੍ਰਾਹਮਨ ਬੋਲਾ ਇਸੇ ਤੋ ਮੈਂ ਅਭੀ ਰਾਜਾ ਕੇ ਯਹਾਂ ਸੇ ਲੀਏ ਚਲਾ ਆਤਾ ਹੂੰ ਤੇਰੀ ਕਹਾਂ ਸੇ ਹੂਈ ਮਹਾਰਾਜ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਇਸੀ ਭਾਤਿ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰ ਝਗੜਨੇ ਲਗੇ ਨਿਦਾਨ ਝਗੜਤੇ ਝਗੜਤੇ ਦੇ ਦੋਨੋਂ ਰਾਜਾ ਕੇ ਪਾਸ ਗਏ ਰਾਜਾ ਨੇ ਦੋਨੋਂ ਕੀ ਬਾਤ ਸੁਨ ਹਾਥ ਜੋੜ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ॥
ਚੌ: ਕੋਊ ਲਾਖ ਰੁਪੱਯਾ ਲੋਉੂ॥ ਗੈਯਾ ਇਕ ਕਾਹੂ ਕੋ ਦੇਊ
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਦੋਨੋਂ ਝਗੜਾਲੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜੋ ਗਾਇ ਹਮਨੇ ਸ੍ਵਸਤਿ ਬੋਲ ਕੇ ਲੀ ਸੋ ਕਰੋੜ ਰੁਪੱਯੇ ਪਾਨੇ ਸੇ ਭੀ ਹਮ ਨ ਦੇਂਗੇ ਵੁਹ ਤੋ ਹਮਾਰੇ ਪ੍ਰਾਣ ਕੇ ਸਾਥ ਹੈ ਮਹਾਰਾਜ ਪੁਨਿ ਰਾਜਾ ਨੇ ਉਨ ਬ੍ਰਾਹਮਨੋ ਕੋ ਪਾਵੋਂ ਪੜ ਪੜ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਭਾਂਤਿ ਭਸਲਾਯਾ ਸਮਝਾਯਾ ਪਰ ਉਨ ਤਾਂਮਸੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ ਨੇ ਰਾਜਾ ਕਾ ਕਹਿਨਾ ਨ ਮਾਨਾ ਨਿਦਾਨ ਮਹਾਂ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਦੋਨੋਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਗਾਇ ਛੋੜ ਚਲੇ ਗਏ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜੋ ਗਾਇ ਆਪ ਨੇ ਸ਼ੰਕਲਪ ਕਰ ਹਮੇਂ ਦੀ ਔ ਹਮਨੇ ਸ੍ਵਸਤਿ ਬੋਲ ਹਾਥ ਪਸਾਰ ਲੀ ਵੁਹ ਗਾਇ ਰੁਪ੍ਯੇ ਲੇ ਨਹੀਂ ਦੀ ਜਾਤੀ ਅੱਛਾ ਜੋ ਤੁਮਾਰੇ ਯਹਾਂ ਰਹੀ ਤੋ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਮਹਾਰਾਜ ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ ਕੇ ਜਾਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਪਹਿਲੇ ਤੋਂ ਅਤਿ ਉਦਾਸ ਹੋ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ
