ਧ੍ਯਾਇ ੬੫
੩੭੧
ਯਿਹ ਅਧਰਮ ਅਨਜਾਨੇ ਮੁਝਸੇ ਹੂਆ ਸੋ ਕੈਸੇ ਛੂਟੇਗਾ ਔਰ ਪੀਛੇ ਅਤਿ ਦਾਨ ਪੁੰਨ੍ਯ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਕਿਤਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਕਾਲਵਸ ਹੋ ਮਰ ਗਿਯਾ ਉਸੇ ਯਮ ਕੇ ਗਨ ਧਰਮ ਰਾਜ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇ ਗਏ ਧਰਮਰਾਜ ਰਾਜਾ ਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਸਿੰਘਾਸਨ ਸੋ ਉਠ ਖੜਾ ਹੂਆ ਪੁਨਿ ਆਵ ਭਕਤ ਕਰ ਆਸਨ ਪਰ ਬੈਠਾਇ ਅਤਿ ਹਿਤ ਕਰ ਬੋਲਾ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮਾਰਾ ਪੁੰਨ੍ਯ ਹੈ ਬਹੁਤ ਔ ਪਾਪ ਹੈ ਥੋੜਾ ਕਹੋ ਪਹਿਲੇ ਕਿਆ ਭੁਗਤੋਗੇ॥
ਚੌ: ਸੁਨਿ ਨ੍ਰਿਗ ਕਹਿਤ ਜੋੜ ਕੇ ਹਾਥ॥ ਮੋਰੋ ਧਰਮ ਬੜੋ
ਜਿਨ ਨਾਥ॥ ਪਹਿਲੇ ਹੌਂ ਭੁਗਤੋਗੋ ਪਾ੫॥ ਤਨ ਧਰ
ਕੈ ਸਹਿ ਹੌਂ ਸੰਤਾਪ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਧਰਮਰਾਜ ਨੇ ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਸੇਂ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮਨੇ ਅਨਜਾਨੇ ਜੋ ਦਾਨ ਕੀ ਹੂਈ ਗਾਇ ਫਿਰ ਦਾਨ ਕੀ ਉਸੀ ਪਾਪ ਸੇ ਆਪ ਕੋ ਗਿਰਗਿਟ ਹੋਵਨ ਬੀਚ ਗੋਮਤੀ ਤੀਰ ਅੰਧੇ ਕੂਏਂ ਮੇਂ ਰਹਿਨਾ ਹੋਗਾ ਜਬ ਦ੍ਵਾਪੁਰ ਕੇ ਅੰਤ ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਅਵਤਾਰ ਲੇਂਗੇ ਤਬ ਤੁਮੇਂ ਵੇ ਮੋਖ੍ਯ ਦੇਂਗੇ ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਧਰਮਰਾਜ ਚੁਪ ਰਹਾ ਔਰ ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਉਸੀ ਸਮਯ ਗਿਰਗਿਟ ਹੋ ਅੰਧੇ ਕੂਏਂ ਮੇਂ ਜਾ ਗਿਰਾ ਆਗੇ ਜੀਵ ਭੱਖ੍ਯਣ ਕਰ ਕਰ ਵਹਾਂ ਰਹਿਨੇ ਲਗਾ ਆਗੇ ਕਈ ਯੁੱਗ ਬੀਤੇ ਦ੍ਵਾਪੁਰ ਕੇ ਅੰਤ ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਅਵਤਾਰ ਲੀਆ ਔ ਬ੍ਰਿਜ ਲੀਲ੍ਹਾ ਕਰ ਜਬ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਕੋ ਗਏ ਔ ਉਨਕੇ ਬੇਟੇ ਪੋਤੇ ਭਏ ਤਬ ਏਕ ਦਿਨ ਕਿਤਨੇ ਇਕ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ
