੩੭੨
ਧ੍ਯਾਇ ੬੫
ਕੇ ਬੇਟੇ ਪੋਤੇ ਮਿਲ ਅਹੇਰ ਕੋ ਗਏ ਔਰ ਬਨ ਮੇਂ ਅਹੇਰ ਕਰਤੇ ਕਰਤੇ ਪ੍ਯਾਸੇ ਭਏ ਦੈਵੀ ਵੇ ਬਨ ਮੇਂ ਢੂੰਡਤੇ ਢੂੰਡਤੇ ਉਸੀ ਅੰਧੇ ਕੂਏਂ ਪਰ ਗਏ ਜਹਾਂ ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਗਿਰਗਿਟ ਕਾ ਜਨਮ ਲੇ ਰਹਾ ਥਾ ਕੂਏਂ ਮੇਂ ਝਾਂਕਤੇ ਹੀ ਏਕ ਨੇ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਸਬ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਰੇ ਭਾਈ ਦੇਖੋ ਇਸ ਕੂਏਂ ਮੇਂ ਕਿਤਨਾ ਬੜਾ ਇਕ ਗਿਰਗਿਟ ਹੈ। ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸਬ ਦੌੜ ਆਏ ਔ ਕੂਏਂ ਕੇ ਪਨਘੁਟੇ ਪਰ ਖੜੇ ਹੋ ਲਗੇ ਪਗੜੀ ਫੇਂਟੇਂ ਮਿਲਾਇ ਮਿਲਾਇ ਲਟਕਾਇ ਲਟਕਾਇ ਉਸੇ ਕਾਢਨੇ ਔ ਆਪਸ ਮੇਂ ਯੋਂ ਕਹਿਨੇ ਕਿ ਭਾਈ ਇਸੇ ਕੂਏਂ ਸੇ ਬਿਨ ਨਿਕਾਲੇ ਹਮ ਯਹਾਂ ਸੇ ਨ ਜਾਏਂਗੇ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਵੁਹ ਪਗੜੀ ਫੇਂਟੇ ਕੀ ਰੱਸੀ ਸੇਂਨ ਨਿਕਲਾ ਤਬ ਉਨੋਂ ਨੇ ਗਾਂਵ ਸੇ ਸਨ, ਸੂਤ, ਮੂੰਜ, ਚਾਮ ਕੀ ਮੋਟੀ ਮੋਟੀ ਭਾਰੀ ਭਾਰੀ ਬਰਤੇਂ ਮੰਗਵਾਈਂ ਔਰ ਕੂਏਂ ਮੇਂ ਫਾਂਸੀ ਗਿਰਗਿਟ ਕੋ ਬਾਂਧ ਬਲਕਰ ਖੈਂਚਨੇ ਲਗੇ ਪਰ ਵੁਹ ਵਹਾਂ ਦੇ ਠਸਕਾ ਭੀ ਨਹੀਂ ਤਬ ਕਿਸੀ ਨੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਜਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਬਨ ਮੇਂ ਅੰਧੇ ਕੂਏ ਕੇ ਭੀਤਰ ਏਕ ਬੜਾ ਮੋਟਾ ਭਾਰੀ ਗਿਰਗਿਟ ਹੈ ਉਸੇ ਅਬ ਸਬ ਕੁਵਰ ਕਾਢ ਹਾਰੇ ਪਰ ਵੁਹ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਤਾ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਹਰਿ ਉਠ ਧਾਏ ਔ ਚਲੇ ਚਲੇ ਵਹਾਂ ਆਏ ਜਹਾਂ ਸਬ ਲੜਕੇ ਗਿਰਗਿਟ ਕੋ ਨਿਕਾਲ ਰਹੇ ਥੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਸਬ ਲੜਕੇ ਬੋਲੇ ਪਿਤਾ ਦੇਖੋ ਯਿਹ ਕਿਤਨਾ ਬੜਾ ਗਿਰਗਿਟ ਹੈ ਹਮ ਬੜੀ ਦੇਰ ਸੇ ਇਸੇ ਨਿਕਾਲ ਰਹੇ ਹੈਂ ਯਿਹ ਨਿਕਲਤਾ ਨਹੀਂ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਚਨ ਕੋ ਸੁਨ ਜੋਂ ਸ੍ਰੀ
