੩੮੪
ਧ੍ਯਾਇ ੬੭
ਹੂੰ ਸ੍ਵਾਮੀ ਕਾ ਪਠਾਯਾ ਕੁਛ ਸੰਦੇਸਾ ਕਹਿਨੇ ਆਪ ਕੇ ਪਾਸ ਆਯਾ ਹੂੰ ਕਹੋ ਤੋ ਕਹੂੰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਅੱਛਾ ਕਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਯਿਹ ਬਚਨ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਦੂਤ ਖੜਾ ਹੋ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਬਾਸੁਦੇਵ ਪੌਂਡ੍ਰਿਕ ਨੇ ਕਹਾ ਹੈ ਕਿ ਤ੍ਰਿਭਵਨ ਪਤਿ ਜਗਤ ਕਰਤਾ ਤੋ ਮੈਂ ਹੂੰ ਤੂੰ ਕੌਨ ਹੈ ਮੇਰਾ ਭੇਖ ਬਨਾਏ ਜਰਾਸਿੰਧ ਕੇ ਡਰ ਸੇ ਭਾਗ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਜਾਇ ਰਹਾ ਤੋ ਮੇਰਾ ਬਾਨਾ ਛੋੜ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਆਇ ਮੇਰੀ ਸ਼ਰਨ ਗਹੁ ਨਹੀਂ ਤੋ ਤੇਰੇ ਸਬਯਦੁ ਬੰਸੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਤੁਮੇਂ ਆਇ ਮਾਰੂੰਗਾ ਔਰ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰ ਅਪਨੇ ਭਗਤੋਂ ਕੋ ਪਾਲੋਂਗਾ ਮੈਂ ਹੀ ਹੂੰ ਅਲਖ ਅਗੋਚਰ ਨਿਰਾਕਾਰ ਮੇਰਾ ਹੀ ਜਪ, ਤਪ, ਜੱਗ, ਦਾਨ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਸੁਰ, ਮੁਨਿ ਰਿਖਿ, ਨਰ, ਬਾਰ ਬਾਰ ਮੈਂ ਹੀ ਬ੍ਰਹਮ ਹੋ ਬਨਾਤਾ ਹੂੰ ਵਿਸ਼ਨ ਹੋ ਪਾਲਤਾ ਹੂੰ ਸ਼ਿਵ ਹੋ ਸੰਘਾਰਤਾ ਹੂੰ ਮੈਨੇ ਹੀ ਮੱਛ ਰੂਪ ਹੋ ਵੇਦ ਡੂਬਤੇ ਨਿਕਾਲੇ ਕੱਪਛ ਹੋ ਗਿਰਿ ਧਾਰਣ ਕੀਆ ਬਾਰਹ ਬਨ ਭੂਮਿ ਕੋ ਰੱਖ ਲੀਯਾ ਨ੍ਰਸਿੰਘ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਹਿਰਨ੍ਯਕੱਸ੍ਯਪ ਕੋ ਬਧ ਕੀਆ ਬਾਵਨ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਬਲਿ ਕੋ ਛਲਾ ਰਾਮਾ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਮਹਾਂ ਦੁਸ਼੍ਟ ਰਾਵਣ ਕੋ ਮਾਰਾ ਮੇਰਾ ਯਹੀ ਕਾਮ ਹੈ ਕਿ ਜਬ ਜਬ ਮੇਰੇ ਭਗਤੋਂ ਕੋ ਅਸੁਰ ਆਇ ਸਤਾਤੇ ਹੈਂ ਤਬ ਤਬ ਮੈਂ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰਤਾ ਹੂੰ, ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਖ੍ਯਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਬਾਸੁਦੇਵ ਪੌਂਡ੍ਰਿਕ ਕਾ ਦੂਤ ਤੋ ਇਸ ਢਬ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਕਰਤਾ ਥਾ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਰਤਨ ਸਿੰਘਾਸਨ ਪਰ ਬੈਠੇ ਯਾਦਵੋਂ ਕੀ ਸਭਾ ਮੇਂ
