ਧ੍ਯਾਇ ੬੭
੩੮੫
ਹਸ ਹਸ ਕਰ ਸੁਨਤੇ ਥੇ ਕਿ ਇਸ ਬੀਚ ਕੋਈ ਯਦੁਬੰਸੀ ਬੋਲ ਉਠਾ
ਚੌ: ਤੋਹਿ ਕਹਾਂ ਯਮ ਆਯੋ ਲੈਨ॥ ਭਾਖਤ ਜੋ ਤੂ ਐਸੇ ਬੈਨ॥
ਮਾਰੇਂ ਕਹਾ ਤੋਹਿ ਹਮ ਨੀਚ॥ ਆਯੋ ਹੈ ਕਪਟੀ ਕੇ ਬੀਚ
ਜੋ ਤੂ ਬਸੀਠ ਨ ਹੋਤਾ ਤੋ ਬਿਨ ਮਾਰੇ ਨ ਛੋੜਤੇ ਦੂਤ ਕੋ ਮਾਰਨਾ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਨੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕਹੀ ਤਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਦੂਤ ਕੋ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਇ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਕਿ ਕਹਾ ਕਿ ਕੁ ਤੂ ਜਾਇ ਅਪਨੇ ਵਾਸੁਦੇਵ ਕਹਿ ਕਿ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਕਹਾ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਬਾਣਾ ਛੋੜ ਸ਼ਰਣ ਆਤਾ ਹੂੰ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਰਹੋ, ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਦੂਤ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਵਿਦਾ ਹੂਆ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਭੀ ਅਪਨੀ ਸੈਨਾ ਲੇ ਕਾਂਸ਼ੀਪੁਰੀ ਕੋ ਸਿਧਾਰੇ ਦੂਤ ਨੇ ਜਾਇ ਵਾਸੁਦੇਵ ਪੌਂਡ੍ਰਿਕ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਮੈਨੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਜਾਇ ਆਪ ਕਾ ਸਬ ਸੰਦੇਸਾ ਕਹਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੁਨਕਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੂ ਅਪਨੇ ਸ੍ਵਾਮੀ ਸੇ ਜਾਇ ਕਹਿ ਕਿ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਰਹੇ ਮੈਂ ਉਸਕਾ ਬਾਣਾ ਛੋੜ ਸ਼ਰਣ ਲੇਨੇ ਆਤਾ ਹੂੰ ਮਹਾਰਾਜ ਬਸੀਠ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕਹਿਤਾ ਹੀ ਥਾ ਕਿ ਕਿਸੀ ਨੇ ਆਇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਨਿਸਚਿੰਤ ਕ੍ਯਾ ਬੈਠੇ ਹੈਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਪਨੀ ਸੈਨਾ ਲੇ ਚੜ੍ਹ ਆਯਾ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਵਾਸੁਦੇਵ ਪੌਂਡ੍ਰਿਕ ਉਸੀ ਭੇਖ ਸੇ ਅਪਨਾ ਸਬ ਕਟਕ ਲੇ ਚੜ੍ਹ ਧਾਯਾ ਔ ਚਲਾ ਚਲਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਆਯਾ ਤਿਸ ਕੇ ਸਾਥ ਏਕ ਔਰ ਭੀ ਕਾਂਸ਼ੀ ਕਾ ਰਾਜਾ ਚੜ੍ਹ ਦੌੜਾ ਦੋਨੋਂ ਓਰ ਦਲ ਤੁਲ ਕਰ ਖੜੇ ਹੂਏ ਜੁਝਾਊ ਬਾਜੇ ਬਾਜਨੇ ਲਗੇ
