ਧ੍ਯਾਇ ੬੯
੩੯੩
ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਇਸਨੇ ਲੜਕ ਬੁਧਿ ਕੀ ਤੋ ਕੀ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਕਹਿ ਨਾਰਦ ਜੀ ਵਹਾਂ ਸੇ ਬਿਦਾਹੋ ਚਲੇ ਚਲੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਕੋ ਗਏ ਔਰ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੀ ਸਭਾ ਮੇਂ ਜਾ ਖੜੇ ਹੂਏ॥
ਚੌ: ਦੇਖਤ ਸਬੈ ਉਠੇ ਸਿਰ ਨਾਇ॥ ਆਸਨ ਦੀਯੋ
ਤੱਤ ਖ੍ਯਣ ਜਾਇ॥
ਬੈਠਤੇ ਹੀ ਨਾਰਦ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕੋਰਵੋਂ ਨੇਸੰਬ ਕੋ ਬਾਧ ਮਹਾਂ ਦੁਖ ਦੀਆ ਔ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਜੋ ਇਸ ਸਮਯ ਜਾਇ ਉਸਕੀ ਸੁਧਿ ਲੋ ਤੋ ਲੋ ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਸੰਬ ਕਾ ਬਚਨਾ ਕਠਿਨ ਹੈ॥
ਚੌ: ਗਰਬ ਭਯੋ ਕੌਰਵ ਕੋ ਭਾਰੀ॥ ਲਾਜ ਸਕੁਚ ਨਹਿ
ਕਰੀ ਤਿਹਾਰੀ॥ ਬਾਲਕ ਕੋ ਬਾਂਧ੍ਯੋ ਉਨ ਐਸੇ॥
ਅਰਿ ਕੋ ਬਾਂਧੇ ਕੋਉੂ ਜੈਸੇ॥
ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਨੇ ਅਤਿ ਕੋਪ ਕਰ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਅਭੀ ਸਬ ਹਮਾਰਾ ਕਟਕ ਲੇ ਹਸਤਿਨਾਪੁਰ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਜਾਓ ਔ ਕੌਰਵੋਂ ਕੋ ਮਾਰ ਸੰਬ ਕੋ ਛੁੜਾਇ ਲੇ ਆਵੋ ਰਾਜਾ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਤੇ ਹੀ ਜੋ ਸਬ ਦਲ ਚਲਨੇ ਕੋ ਉਪਸਥਿਤ ਹੂਆ ਤੋ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਜਾਇ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੋ ਸਮਝਾਇ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਉਨਪਰ ਸੈਨਾ ਨਾ ਪਠਾਏਂ ਮੁਝੇ ਆਗ੍ਯਾ ਕੀਜੇ ਜੋ ਮੈਂ ਜਾਇ ਉਨਹੇਂ ਉਲਾਹਨਾ ਦੇ ਸੰਬ ਕੋ ਛੁੜਾਇ ਲਾਉੂਂ ਦੇਖੂੰ ਉਨਹੋਂ ਨੇ ਕਿਸ ਲੀਏ ਸੰਬ ਕੋ ਪਕੜ ਬਾਂਧਾ ਇਸ ਬਾਤ ਕਾ ਭੇਦ ਬਿਨ
