੩੯੨
ਧ੍ਯਾਇ ੬੯
ਦੇਖਤੇ ਰਹਿ ਗਏ ਔਰ ਕਰਣ, ਦ੍ਰੋਣ, ਸਲਪ, ਭੂਰਿਸ੍ਰਵਾ, ਦੁਰਯੋਧਨ ਆਦਿ ਸਾਰੇ ਕੌਰਵ ਭੀ ਉਸ ਸਮਯ ਕੁਛ ਨ ਬੋਲੇ ਪੁਨਿ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਆਪਸ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਦੇਖੋ ਇਸਨੇ ਕ੍ਯਾ ਕਾਮ ਕੀਆ ਜੋ ਰਸ ਮੇਂ ਆਇ ਅਨਰਸ ਕੀਆ ਕਰਣ ਬੋਲਾ ਕਿ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੀ ਸਦਾ ਸੇ ਯਿਹ ਟੇਵ ਹੈ ਕਿ ਜਹਾਂ ਕਹੀਂ ਸ਼ੁਭ ਕਾਜ ਮੇਂ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਤਹਾਂ ਉਪਾਧਿ ਹੀ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਸਲ੍ਯ ਨੇ ਕਹਾ॥
ਚੌ: ਜਾਤਿ ਹੀਨ ਅਬਹੀ ਯੇਹ ਬੜ੍ਹੇ॥ ਰਾਜ ਪਾਇ ਮਾਥੇ ਪਰ ਚੜ੍ਹੇ
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸਬ ਕੌਰਵ ਮਹਾਂ ਕੋਪ ਕਰ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਲੇ ਯੋਂ ਕਹਿ ਚੜ੍ਹ ਦੌੜੇ ਕਿ ਦੇਖੈਂ ਯਿਹ ਕੈਸਾ ਬਲੀ ਹੈ ਜੋ ਹਮਰੇ ਆਗੇ ਸੇ ਕੰਨ੍ਯਾ ਲੇ ਨਿਕਲ ਜਾਏਗਾ ਔ ਬੀਚ ਬਾਟ ਕੇ ਸਬ ਕੋ ਘੇਰਾ ਆਗੇ ਦੋਨੋਂ ਓਰ ਸੇ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਚਲਾਨੇ ਲਗੇ ਨਿਦਾਨ ਕਿਤਨੀ ਇਕ ਬੇਰ ਕੇ ਲੜਨੇ ਮੇਂ ਜਬ ਸੰਬ ਕਾ ਸਾਰਥੀ ਮਾਰਾ ਗਿਯਾ ਔ ਵੁਹ ਨੀਚੇ ਉਤਰਾ ਤਬ ਯੇਹ ਉਸੇ ਘੇਰ ਪਕੜ ਕਰ ਬਾਂਧ ਲਾਏ ਸਭਾ ਕੇ ਬੀਚੋਂ ਬੀਚ ਖੜਾ ਕਰ ਉਨਹੋਂ ਨੇ ਉਸ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਅਬ ਤੇਰਾ ਪਰਾਕ੍ਰਮ ਕਹਾਂ ਗਿਯਾ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਵੁਹ ਲਜਾਇ ਕਹਾ ਇਸਮੇਂ ਨਾਰਦ ਜੀ ਨੇ ਆਇ ਰਾਜਾ ਦੁਰਯੋਧਨ ਸਮੇਤ ਸਬ ਕੌਰਵੋਂ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਸੰਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੈ ਤੁਮ ਇਸੇ ਕੁਛ ਮਤ ਕਹੋ ਜੋ ਹੋਨਾ ਥਾ ਸੋ ਹੂਆ ਅਭੀ ਇਸਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਦਲ ਸਾਜ ਆਵੈਂਗੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਔ ਬਲਰਾਮ ਜੋ ਕੁਛ ਕਹਿਨਾ ਸੁਨਨਾ ਹੋਇ ਸੋ ਉਨ ਸੇ ਕਹਿ ਸੁਨ ਲੀ ਜੋ ਲੜਕੇ ਸੇ ਬਾਤ ਕਹਿਨਾ ਤੁਮੇਂ
