ਧ੍ਯਾਇ ੬੯
੩੯੧
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਬਲਭੱਦ੍ਰ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਦ੍ਵਬਿਦ
ਕਪਿ ਬਧੋ ਨਾਮ ਅਸ਼੍ਟ ਖਸ਼ਿ੍ਟਤਮੋ ਧ੍ਯਾਇ ੬੮
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਰਾਜਾ ਅਬ ਦਰਯੋਧਨ ਕੀ ਬੇਟੀ ਲਖ੍ਯਮਣਾ ਕੇ ਬਿਵਾਹ ਕੀ ਕਥਾ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਜੈਸੇ ਸੰਬ ਹਸਤਿਨਾਪੁਰ ਜਾਇ ਉਸੇ ਵ੍ਯਾਹ ਲਾਏ, ਮਹਾਰਾਜ ਰਾਜਾ ਦੁਰਯੋਧਨ ਕੀ ਪੁੱਤ੍ਰੀ ਲਖ੍ਯਮਨਾ ਜਬ ਵ੍ਯਾਹਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੂਈ ਤਬ ਉਸਕੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਸਬ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਨਰੇਸੋਂ ਕੋ ਪੱਤ੍ਰ ਲਿਖ ਲਿਖ ਬੁਲਾਯਾ ਔ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੀਆ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਜੋ ਜਾਮਵਤੀ ਸੇ ਥਾ ਸੰਬ ਨਾਮ ਵੁਹ ਭੀ ਵਹਾਂ ਪਹੁੰਚਾ ਵਹਾਂ ਜਾਇ ਸੰਬ ਕ੍ਯਾ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਨਰੇਸ ਬਲਵਾਨ ਗੁਣਵਾਨ ਰੂਪ ਵਾਨ ਮਹਾਜਾਨ ਬਸਤ੍ਰ ਸੁਥਰੇ ਆਭੂਖਣ ਰਤਨ ਜਟਿਤ ਪਹਿਨੇ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਬਾਂਧੇ ਮੌਨ ਸਾਧੇ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੇ ਬੀਚ ਪਾਂਤਿ ਪਾਂਤਿ ਖੜੇ ਹੈਂ ਔ ਉਨਕੇ ਪੀਛੇ ਉਸੀ ਭਾਂਤ ਸਬ ਕੌਰਵ ਭੀ ਜਹਾਂ ਤਹਾਂ ਬਾਹਿਰ ਬਜਨ ਬਾਜ ਰਹੇ ਹੈਂ ਭੀਤਰ ਮੰਗਲੀ ਲੋਗ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੈਂ ਸਬ ਕੇ ਬੀਚ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੀ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੀ ਦੁਲਾਰੀ ਪਰਮ ਪ੍ਯਾਰੀ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਯੋਂ ਕਹਿਤੀ ਹਾਰ ਲੀਏ ਆਂਖੋਂ ਕੀ ਸੀ ਪੁਤਲੀ ਕ੍ਰਿਯਤੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਵਰੂੰ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਵੁਹ ਸੀਲਵਾਨ ਰੂਪ ਨਿਧਾਨ ਮਾਲਾ ਲੀਏ ਲਾਜ ਕੀਏ ਫਿਰਤੀ ਫਿਰਤੀ ਸੰਬ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਆਈ ਤਬ ਉਨਹੋਂ ਨੇ ਸੋਕ ਸੰਕੋਚ ਤਜ ਨਿਰਭਯ ਉਸੇ ਹਾਥ ਪਕੜ ਰਥ ਮੇਂ ਬੈਠਾਇ ਅਪਣੀ ਬਾਟਲੀ ਸਬ ਰਾਜਾ ਖੜੇ ਮੂੰਹ
