ਧ੍ਯਾਇ ੭੧
੪੦੧
ਮਗਨ ਹੋਇ ਰਿਖਿ ਕਹਿਤ ਬਿਚਾਰੀ॥ ਯਿਹ ਮਾਯਾ
ਯਦੁਨਾਥ ਤਿਹਾਰੀ॥ ਕਾਹੂ ਜੋਂ ਨਹਿ ਜਾਨੀ ਪਰੈ॥ ਕੌਨ
ਤਿਹਾਰੀ ਮਾਯਾ ਤਰੈ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਨਾਰਦ ਜੀਨੇ ਅਚੰਭਾ ਕਰ ਕਹੇ ਯਿਹ ਬਨ, ਤਬ ਬੋਲੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸੁਖ ਦੈਨ, ਕਿਨਾਰਦਤੂ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਕੁਛ ਖੇਦ ਮਤ ਕਰੇ ਮੇਰੀ ਮਾਯਾ ਅਤਿ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ ਔਰ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਫੈਲ ਰਹੀ ਹੈ ਯਿਹ ਮੁਝੇ ਹੀ ਮੋਹਤੀ ਹੈ ਤੋ ਦੂਸਰੇ ਕੀ ਕ੍ਯਾ ਸਾਮਰਥ ਹੈ ਜੋ ਇਸਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਬਚੇ ਔਰ ਜਗਤ ਕੇ ਬੀਚ ਆਇ ਇਸਮੇਂ ਨ ਰਚੇ॥
ਚੌ: ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਬਿਨਵੈ ਸਿਰ ਨਾਇ॥ ਮੋ ਪੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੋ
ਯਦੁ ਰਾਇ॥
ਜੋ ਆਪ ਕੀ ਭਗਤਿ ਸਦਾ ਮੇਰੇ ਚਿੱਤ ਮੇਂ ਰਹੈ ਔ ਮੇਰਾ ਮਨ ਮਾਯਾ ਕੇ ਵਸ ਹੋਇ ਬਿਖਯ ਕੀ ਬਾਸਨਾ ਨ ਚਹੈ, ਰਾਜਾ ਇਤਨ ਕਹਿ ਨਾਰਦ ਜੀ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਬੀਣਾ ਬਜਾਤੇ ਗੁਨ ਗਾਤੇ ਅਪਨੇ ਸਥਾਨ ਕੋ ਗਏ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਲੀਲ੍ਹਾ ਕਰਤੇ ਰਹੇ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਨਾਰਦ ਮਾਯਾ
ਦਰਸ਼ਨੋ ਨਾਮ ਸਪ੍ਤਤਿਤਮੋ ਧ੍ਯਾਇ ੭੦
ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕ ਦਿਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਰਾਤ੍ਰਿ ਸਮਯ ਸ੍ਰੀ ਰਕਮਣੀ ਜੀ ਕੇ ਸਾਥ ਵਿਹਾਰ ਕਰਤੇ ਥੇ ਔ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਆਨੰਦ ਮੇਂ ਮਗਨ ਬੈਠੀ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕਾ ਚੰਦ ਮੁਖ
