੪੦੦
ਧ੍ਯਾਇ ੭੦
ਸੁਨ ਵਹਾਂ ਸੇ ਭੀ ਅਸੀਸ ਦੇ ਨਾਰਦ ਜੀ ਚਲ ਖੜੇ ਹੂਏ ਔਰ ਮਿੱਤ੍ਰਬਿੰਦਾ ਕੇ ਧਾਮ ਗਏ ਤਹਾਂ ਦੇਖਾ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮਭੋਜ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ ਔਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪਰੋਸਤੇ ਹੈਂ ਨਾਰਦ ਜੀ ਕੋ ਦੇਖ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਆਏ ਹੋ ਤੋ ਆਪ ਭੀ ਪ੍ਰਸਾਦ ਲੇ ਹਮੇਂ ਉਛਿਸ੍ਟ ਦੀਜੈ ਔ ਘਰ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਕੀਜੈ ਨਾਰਦ ਜੀਨੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਮੈਂ ਥੋੜਾ ਫਿਰ ਆਊਂ ਤਬ ਖਾਊਂਗਾ ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ ਕੋ ਜਿਮਾ ਲੀਜੈ ਫਿਰ ਬ੍ਰਹਮ ਸੇਖ ਆਇ ਮੈਂ ਪਾਊਂਗਾ ਯੋਂ ਸ਼ੁਨਾਇ ਨਾਰਦ ਜੀ ਬਿਦਾ ਹੋ ਸੱਤ੍ਯਾ ਕੇ ਗ੍ਰਹ ਪਧਾਰੇ ਵਹਾਂ ਕ੍ਯਾ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਬਿਹਾਰੀ ਭਗਤ ਹਿਤਕਾਰੀ ਆਨੰਦ ਸੇ ਬੈਠੇ ਬਿਹਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੈ ਯਿਹ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਦੇਖ ਨਾਰਦ ਜੀ ਉਲਟੇ ਪਾਵੋਂ ਫਿਰੇ ਪੁਨਿ ਭੱਦ੍ਰਾ ਕੇ ਸਥਾਨ ਪਰ ਗਏ ਤੋ ਦੇਖਾ ਕਿ ਹਰਿ ਭੋਜਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹੈਂ ਵਹਾਂਸੇ ਫਿਰੇ ਤੋਂ ਲਖ੍ਯਮਣਾ ਕੇ ਘਰ ਪਧਾਰੇ ਤੋ ਤਹਾਂ ਦੇਖਾਂ ਕਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹੈਂ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸੀ ਭਾਂਤ ਨਾਰਦ ਮੁਨ ਜੀ ਸ਼ੋਲਹ ਸਹੱਸ੍ਰ ਏਕ ਸੈ ਆਠ ਘਰ ਫਿਰੇ ਪਰ ਬਿਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋਈ ਨ ਦੇਖਾ ਜਹਾਂ ਦੇਖਾ ਤਹਾਂ ਹਰਿ ਕੋ ਗ੍ਰਿਹਸਥਾਸ਼੍ਰਮ ਕਾ ਕਾਜ ਹੀ ਕਰਤੇ ਦੇਖਾ ਯਿਹ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਲਖ॥
ਚੌ: ਨਾਰਦ ਕੇ ਮਨ ਅਚਰਜ ਯੇਹ॥ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਿਨਾ ਨਹਿ
ਕੋਉੂ ਗ੍ਰਹਿ॥ ਜਹਿ ਘਰ ਜਾਉੂਂ ਤਹਿ ਹਰਿ ਪ੍ਯਾਰੀ॥
ਐਸੀ ਪ੍ਰਭੂ ਲੀਲ੍ਹਾ ਬਿਸਥਾਰੀ॥ ਸੋਲਹ ਸਹੱਸ੍ਰ ਅਠੋ-
ਤਰ ਸੈ ਘਰ॥ ਤਹਾਂ ਤਹਾਂ ਸੁੰਦਰਿ ਸੰਗ ਗਿਰਧਰ॥
