ਧ੍ਯਾਇ ੨੨
੪੦੭
ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਆਯਾ ਹੈ ਆਪ ਬੇਗ ਉਸੇ ਦੇਖੀਏ ਨਹੀਂ ਤੋ ਉਸੇ ਯਹਾਂ ਪਹੁੰਚਾ ਜਾਨੀਏ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਨੇ ਅਤਿ ਭੈ ਖਾਇ ਅਪਨੇ ਨਕੁਲ ਸਹਦੇਵ ਦੋਨੋਂ ਛੋਟੇ ਭਾਈਯੋਂ ਕੋ ਯਿਹ ਕਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਪਾਸ ਭੇਜਾ ਕਿ ਤੁਮ ਦੇਖ ਆਓ ਕਿ ਕੌਨ ਰਾਜਾ ਚੜ੍ਹ ਆਤਾ ਹੈ ਰਾਜਾ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਤੇ ਹੀ॥
ਚੌ: ਸਹਦੇਵ ਨਕੁਲ ਦੇਖ ਫਿਰਆਏ॥ ਰਾਜਾ ਕੋ ਯਿਹ ਬਚਨ
ਸੁਨਾਏ॥ ਪ੍ਰਾਣ ਨਾਥ ਆਏ ਹੈਂ ਹਰੀ ॥ ਸੁਨ ਰਾਜਾ
ਚਿੰਤਾ ਪਰਹਰੀ॥
ਆਗੇ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕਰ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਨੇ ਭੀਮ ਅਰਜਨੁ ਕੋ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਤੁਮ ਚਾਰੋਂ ਭੱਯਾ ਆਗੂ ਜਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਕੋ ਲੇ ਆਓ ਮਹਾਰਾਜ ਰਾਜਾ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਇ ਔਰ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਆਨਾ ਸੁਨ ਵੇ ਚਾਰੋਂ ਭਾਈ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਭੇਂਟ ਪੂਜਾ ਕੀ ਸਬ ਜਾਮਾ ਔ ਬੜੇ ਬੜੇ ਪੰਡਿਤੋਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਸੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਲੇਨੇ ਚਲੇ ਨਿਦਾਨ ਅਤਿ ਆਦਰ ਮਾਨ ਸੇ ਮਿਲ ਵੇਦ ਕੀ ਵਿਧਿ ਸੇ ਭੇਂਟ ਪੂਜਾ ਕਰ ਯੇਹ ਚਾਰੋਂ ਭਾਈ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕੋ ਸਬ ਸਮੇਤ ਪਾਟੰਬਰ ਕੇ ਪਾਂਵੜੇ ਡਾਲਤੇ ਚੋਆ ਚੰਦਨ ਗੁਲਾਬ ਨੀਰ ਛਿੜਕਤੇ ਚਾਂਦੀ ਸੋਨੇ ਕੇ ਫੂਲ ਬਰਖਾਤੇ ਧੂਪ ਦੀਪ ਨੈਵੇਦ੍ਯ ਕਰਤੇ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਸੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਲੇ ਆਏ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇ ਮਿਲ ਅਤਿ ਸੁਖ ਮਾਨਾ ਔਰ ਅਪਨਾ ਜੀਵਨ ਸੁਫਲ ਜਾਨਾ ਆਗੇ ਬਾਹਰ ਭੀਤਰ ਸਬ ਨੇ ਸਬ ਸੇ ਮਿਲ ਯਥਾ ਯੋਗ੍ਯ ਪਰਸਪਰ ਸਨਮਾਨ ਕੀਆ
