੪੦੮
ਧ੍ਯਾਇ ੨੩
ਔ ਨੈਯਨੋਂ ਕੋ ਸੁਖ ਦੀਯਾ ਘਰ ਬਾਹਰ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਆਨੰਦ ਹੋ ਗਿਯਾ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਵਹਾਂ ਰਹਿ ਸਬਕੋ ਸੁਖ ਦੇਨੇ ਲਗੇ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਹਸਿਤਨਾਪੁਰ
ਗਮਨੋ ਨਾਮ ਦ੍ਵਿ ਸਪ੍ਤਤਿਤਮੋ ਧ੍ਯਾਇ ੭੨
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕ ਦਿਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਕਰੁਣਾ ਸਿੰਧੁ ਦੀਨ ਬੰਧੁ ਭਗਤ ਹਿਤਕਾਰੀ ਰਿਖਿ ਮੁਨਿ ਬ੍ਰਾਹਮਣੋਂ ਕੀ ਸਭਾ ਮੇਂ ਬੈਠੇ ਥੇ ਕਿ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਨੇ ਆਇ ਅਤਿ ਗਿੜਗਿੜਾਇ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਸ਼ਿਵ ਬਿਰੰਚ ਕੇ ਈਸ, ਤੁਮਾਰਾ ਧ੍ਯਾਨ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਸਦਾ ਸੁਰ ਮੁਨਿ ਰਿਖਿ ਯੋਗੀਸ, ਤੁਮ ਹੋ ਅਲਖ ਅਗੋਚਰ ਅਭੇਦ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਤੁਮਾਰਾ ਭੇਦ,॥
ਚੌ: ਮੁਨਿ ਯੋਗੀਸ਼ਰ ਇਕ ਚਿਤ ਧ੍ਯਾਵਤ॥ ਤਿਨ ਕੋ ਮਨ
ਖ੍ਯਣ ਕਭੂ ਨ ਆਵਤ॥ ਹਮਕੋ ਘਰ ਹੀ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇਤ
॥ ਮਾਨਤ ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤ ਕੇ ਹੇਤ॥ ਜੈਸੀ ਮੋਹਨ ਲੀਲ੍ਹਾ ਕਰੋ
॥ ਕਾਹੂ ਪੈ ਨਹਿ ਜਾਨੇ ਪਰੋ॥ ਮਾਯਾ ਮੇਂ ਭੂਲ੍ਯੋ ਸੰਸਾਰ॥
ਤੁਮ ਸੋਂ ਕਰਤ ਲੋਕ ਵ੍ਯਵਹਾਰ॥ ਜੋ ਤੁਮ ਕੋ ਸੁਮਿਰਤ
ਜਗਦੀਸ॥ ਤਾਹਿ ਆਪਨੋ ਜਾਨਤ ਈਸ॥ ਅਭਿਮਾਨੀ
ਤੇ ਹੋ ਤੁਮ ਦੂਰ॥ ਸਤਬਾਦੀ ਕੇ ਜੀਵਨ ਮੂਰ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਹੇ ਦੀਨ ਦ੍ਯਾਲ ਆਪ ਕੀ ਦਯਾ ਸੇ ਮੇਰੇ ਸਬ ਕਾਮ ਸਿੱਧ ਹੂਏ ਪਰ ਏਕ ਹੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਰਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਬੋਲੇ ਸੋ ਕ੍ਯਾ ਰਾਜਾ ਨੇ ਕਹਾ
