ਧ੍ਯਾਇ ੨੮
੪੪੧
ਚਲਾਇ ਲੇ ਪੀਛੇ ਤੁਝੇ ਮੈਂ ਮਾਰੂੰਗਾ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਮੈਨੇ ਇਸ ਲੀਏ ਤੁਝਸੇ ਕਹੀ ਕਿ ਮਰਤੀ ਸਮਯ ਤੇਰੇ ਮਨ ਮੇਂ ਯਿਹ ਅਭਿਲਾਖਾ ਨ ਰਹੇ ਕਿ ਮੈਨੇ ਦੰਤਵੱਕ੍ਰ ਪਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਨ ਕੀਯਾ ਤੂਨੇ ਤੋ ਬੜੇ ਬੜੇ ਬਲੀ ਮਾਰੇ ਹੈਂ ਪਰ ਅਬ ਮੇਰੇ ਹਾਥ ਸੇ ਜੀਤਾ ਨ ਬਚੇਗਾ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਿਤਨੇ ਇਕ ਦੁਸ਼ਟ ਬਚਨ ਕਹਿ ਦੰਤਵੱਕ੍ਰ ਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਪਰ ਗਦਾ ਚਲਾਈ ਸੋ ਹਰਿ ਨੇ ਸਹਜ ਹੀ ਕਾਟ ਗਿਰਾਈ ਪੁਨਿ ਦੂਸਰੀ ਗਦਾ ਲੇ ਹਰਿ ਸੇ ਮਹਾਂ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਤਬ ਤੋ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਉਸੇ ਮਾਰ ਗਿਰਾਯਾ ਔ ਉਸਕਾ ਜੀ ਨਿਕਲ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਮੁਖ ਮੇਂ ਸਮਾਯਾ॥
ਆਗੇ ਦੰਤਵੱਕ੍ਰ ਕਾ ਮਰਨਾ ਦੇਖ ਵਿਦੂਰਥ ਜੋ ਯੁਧ ਕਰਨੇ ਕੋ ਚੜ੍ਹ ਆਯਾ ਥਾ ਤ੍ਯੋਂ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕ੍ਰ ਚਲਾਯਾ ਉਸਨੇ ਵਿਦੂਰਥ ਕਾ ਸਿਰ ਮੁਕਟ ਕੁੰਡਲ ਸਮੇਤ ਕਾਟ ਗਿਰਾਯਾ ਪੁਨਿ ਸਬ ਅਸੁਰ ਦਲ ਕੋ ਮਾਰ ਭਗਾਯਾ ਉਸ ਕਾਲ॥
ਚੋ: ਫੂਲੇ ਦੇਵ ਪੁਸ਼ਪ ਬਰਖਾਵੈਂ॥ ਕਿੰਨਰ ਚਾਰਣ ਹਰਿ ਯਸ਼
ਗਾਵੈਂ॥ ਸਿੱਧ ਸਾਧੁ ਵਿੱਦ੍ਯਾਧਰ ਸਾਰੇ॥ ਜਯ ਜਯ ਚੜ੍ਹੇ
ਵਿਮਾਨ ਪੁਕਾਰੇ॥
ਪੁਨਿ ਸਬ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਕੀ ਲੀਲ੍ਹਾ ਅਪਰੰਪਾਰ ਹੈ ਕੋਈ ਇਸਕਾ ਭੇਦ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਪ੍ਰਥਮ ਹਿਰਨ੍ਯਕੱਸ੍ਯਪ ਔ ਹਿਰਣਾਖ੍ਯ ਭਏ ਪੀਛੇ ਰਾਵਣ ਔਰ ਕੁੰਭਕਰਣ ਅਬ ਯੇਹ ਦੰਤਵੱਕ੍ਰ ਔਰ ਸਿਸੁਪਾਲ ਹੋ ਆਏ ਤੁਮਨੇ ਤੀਨੋਂ ਬੇਰ ਇਨੇਂ ਮਾਰਾ ਔਰ ਪਰਮ ਮੁਕਤਿ ਦੀ ਇਸ ਸੇ ਤੁਮਾਰੀ ਗਤਿ ਕੁਛ
