੪੪੦
ਧ੍ਯਾਇ ੭੮
ਪ੍ਰਭ ਪਰ ਝਪਟਾ ਤਬ ਤੋ ਹਰਿ ਨੇ ਉਸੇ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕ੍ਰ ਸੇ ਮਾਰ ਗਿਰਾਯਾ ਐਸੇ ਕਿ ਜੈਸੇ ਸੁਰਪਤਿ ਨੇ ਬ੍ਰਿਤਾਸੁਰ ਕੋ ਮਾਰ ਗਿਰਾਯਾ ਥਾ ਮਹਾਰਾਜ ਉਸਕੇ ਗਿਰਤੇ ਹੀ ਸੀਸ ਕੀ ਮਣਿ ਨਿਕਲ ਭੂਮਿ ਪਰ ਗਿਰੀ ਔਰ ਜ੍ਯੋਤਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਮੁੰਹ ਮੇਂ ਸਮਾਈ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਸਾਲਬ ਦੈਤ੍ਯ ਬਧੋ
ਨਾਮ ਸਪਤ ਸਪ੍ਤਤਿਤਮੋ ਅਧ੍ਯਾਇ ੭੭
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਅਬ ਮੈਂ ਸਿਸੁਪਾਲ ਕੇ ਭਾਈ ਦੰਤਵੱਕ੍ਰ ਔ ਵਿਦੂਰਥ ਕੀ ਕਥਾ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਜੈਸੇ ਵੇ ਮਾਰੇ ਗਏ ਜਬ ਸੇ ਸਿਸੁਪਾਲ ਮਾਰਾ ਗਿਯਾ ਤਬ ਸੇ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਸੇ ਆਪਨੇ ਭਾਈ ਕਾ ਪਲਟਾ ਲੇਨੇ ਕਾ ਵਿਚਾਰ ਕੀਯਾ ਕਰਤੇ ਥੇ ਨਿਦਾਨ ਸਾਲਬ ਔ ਦ੍ਯੋਮਾਨ ਕੇ ਮਰਤੇ ਹੀ ਅਪਨਾ ਸਬ ਕਟਕ ਲੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਆਏ ਔ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਸੇ ਘੇਰ ਲਗੇ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੇ ਯੰਤ੍ਰ ਔ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਚਲਾਨੇ॥
ਚੌ: ਪਰਾ ਨਗਰ ਮੇਂ ਖਰਭਰ ਭਾਰੀ॥ ਸੁਨ ਪੁਕਾਰ ਰਥ
ਚੜੇ ਮੁਰਾਰੀ॥
ਆਗੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨਗਰ ਕੇ ਬਾਹਿਰ ਜਾਇ ਵਹਾਂ ਖੜੇ ਹੂਏ ਕਿ ਜਹਾਂ ਅਤਿ ਕੋਪ ਕੀਏ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਲੀਏ ਦੇ ਦੋਨੋਂ ਅਸੁਰ ਲੜਨੇ ਕੋ ਉਪਸਿਥਤ ਥੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਦੰਤਵੱਕ੍ਰ ਮਹਾਂ ਅਭਿਮਾਨ ਕਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਤੂ ਪਹਿਲੇ ਅਪਨਾ ਸ਼ਸਤ੍ਰ
