੪੫੬
ਧ੍ਯਾਇ ੮੨
ਕੁਰਖ੍ਯੇਤ੍ਰ ਮੇਂ ਜੋ ਪੁੰਨ੍ਯ ਕਰੀਏ ਸੋ ਸਹੱਸ੍ਰ ਗੁਣਾ ਹੋਇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਯਦੁਬੰਸ਼ੀਯੋਂ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕੁਰਖ੍ਯੇਤ੍ਰ ਐਸਾ ਤੀਰਥ ਕੈਸੇ ਹੂਆ ਸ਼ੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਹਮਸੇ ਸਮਝਾਇ ਕੇ ਕਹੀਏ॥
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਸੁਨੋ ਯਮਦਗਿਨ ਰਿਖਿ ਜੀ ਬੜੇ ਗ੍ਯਾਨੀ ਧ੍ਯਾਨੀ ਤਪੱਸੀ ਤੇਜਸ੍ਵੀ ਥੇ ਤਿਨਕੇ ਤੀਨ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੂਏ ਉਨ ਮੇਂ ਸਬ ਸੇ ਬੜੇ ਪਰਸਰਾਮ ਸੋ ਵੈਰਾਗ੍ਯ ਕਰ ਘਰ ਛੋੜ ਚਿੱਤ੍ਰਕੂਟ ਮੇ ਜਾਇ ਰਹੇ ਔ ਸਦਾਸ਼ਿਵ ਕੀ ਤਪੱਸ੍ਯਾ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਲੜਕੋਂ ਕੇ ਹੋਤੇ ਹੀ ਯਮਦਗਿਨ ਰਿਖਿ ਗ੍ਰਿਹਸਥਾਸ਼੍ਰਮ ਛੋੜ ਬੈਰਾਗ੍ਯ ਕਰ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸਹਿਤ ਬਨ ਮੇਂ ਜਾਇ ਤਪ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਉਨਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕਾ ਨਾਮ ਰੇਣੁਕਾ ਸੋ ਏਕ ਦਿਨ ਅਪਨੀ ਬਹਿਨ ਕੋ ਨੌਤਨੇ ਗਈ ਉਸਕੀ ਬਹਿਨ ਰਾਜ਼ ਸਹੱਸ੍ਰਾਰਜੁਨ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਥੀ ਨ੍ਯੋਤਾ ਦੇਤੇ ਹੀ ਅਹੰਕਾਰ ਕਰ ਰਾਜਾ ਸਹੱਸ੍ਰਾਰਜੁਨ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਰੇਣੁਕਾ ਕੀ ਬਹਿਨ ਹਸ ਕਰ ਬੋਲੀ ਕਿ ਬਹਿਨ ਹਮੇਂ ਹਮਾਰੇ ਕਟਕ ਸਮੇਤ ਜਿਮਾਇ ਸਕੋ ਤੋ ਨ੍ਯੋਤਾ ਦੋ ਨਹੀਂ ਤੋ ਨ ਦੋ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਰੇਣੁਕਾ ਅਪਨਾ ਸਾ ਮੁਖ ਲੇ ਚੁਪ ਚਾਪ ਵਹਾਂ ਸੇ ਉਠ ਅਪਨੇ ਘਰ ਆਈ ਇਸੇ ਉਦਾਸ ਦੇਖ ਯਮਦਗਿਨ ਰਿਖਿ ਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਆਜ ਕ੍ਯਾ ਹੈ ਜੋ ਤੂ ਅਨਮਨੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਮਹਾਰਾਜ ਬਾਤ ਕੇ ਪੂਛਤੇ ਹੀ ਰੇਣੁਕਾ ਨੇ ਰੋ ਕਰ ਸਬ ਜ੍ਯੋਂ ਕੀ ਤ੍ਯੋਂ ਬਾਤ ਕਹੀ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਯਮਦਗਿਨ ਰਿਖਿ ਨੇ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅੱਛਾ ਤੂ ਜਾਇ ਕੇ ਅਭੀ ਅਪਨੀ ਬਹਿਨ
