ਧ੍ਯਾਇ ੮੨
੪੬੧
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕਿਤਨੇ ਇਕ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਚਲੇ ਚਲੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸਬ ਯਦੁਬਸੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲ ਸੇ ਕੁਰਖ੍ਯੇਤ੍ਰ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚੇ ਵਹਾਂ ਜਾਇ ਪਰਬ ਮੇਂ ਸਬ ਨੇ ਸ਼ਨਾਨ ਕੀਆ ਅਰ ਯਥਾਸ਼ਕਤਿ ਹਰਇਕ ਨੇ ਹਾਥੀ ਘੋੜੇ ਰਥ ਪਾਲਕੀ ਬਸਤ੍ਰਰਤਨ ਅਭੂਖਣ ਅੰਨ ਧਨ ਦਾਨ ਦੀਆ ਪੁਨਿ ਵਹਾਂ ਸਭੋਂ ਨੇ ਡੇਰੇ ਡਾਲੇ, ਮਹਾਰਾਜ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਔ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੇ ਕੁਰਖ੍ਯੇਤ੍ਰ ਜਾ ਨੇ ਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਚਹੁੰ ਓਰ ਕੇ ਰਾਜਾ ਕੁਟੰਬ ਸਹਿਤ ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਸਬ ਸੈਨਾ ਲੇ ਲੇ ਵਹਾਂ ਆਇ ਆਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਮਿਲੇ ਪੀਛੇ ਸਭ ਕੌਰਵ ਪਾਡਵ ਭੀ ਅਪਨਾ ਅਪਨਾ ਦਲ ਲੇ ਸਕੁਟੰਬ ਵਹਾਂ ਆਇ ਮਿਲੇ ਉਸ ਕਾਲ ਕੁੰਤੀ ਔ ਦ੍ਰੋਪਤੀ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਰਨਿਵਾਸ ਮੇਂ ਜਾਇ ਸਬ ਸੋ ਮਿਲੀਂ ਆਗੇ ਕੁੰਤੀ ਨੇ ਭਾਈ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਜਾਇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਮੈਂ ਬੜੀ ਅਭਾਗੀ ਜਿਸ ਦਿਨ ਸੇ ਭਾਗੀ ਉਸੀ ਦਿਨ ਸੇ ਦੁਖ ਉਠਾਤੀ ਹੂੰ ਤੁਮਨੇ ਜਬ ਸੇ ਵ੍ਯਾਹ ਦੀ ਤਬ ਸੇ ਮੇਰੀ ਸੁਧਿ ਕਭੀ ਨ ਲੀ ਔ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੋ ਸਬ ਕੇਹੈਂ ਸੁਖਦਾਈ ਉਨ ਕੋਭੀ ਮੇਰੀ ਦਯਾ ਕੁਛ ਨ ਆਈ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਕਰੁਣਾਕਰ ਆਂਖੋਂ ਭਰ ਵਸੁਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਬਹਿਨ ਤੂ ਮੁਝੇ ਕ੍ਯਾ ਕਹਿਤੀ ਹੈ ਇਸਮੇਂ ਮੇਰਾ ਕੁਛ ਬਸ ਨਹੀਂ ਕਰਮ ਕੀ ਗਤਿ ਜਾਨੀ ਨਹੀ ਜਾਤੀ ਹਰ ਇੱਛਾ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ ਦੇਖੋ ਕੰਸ ਕੇ ਹਾਥ ਮੈਨੇ ਭੀ ਕ੍ਯਾ ਕ੍ਯਾ ਦੁਖ ਨ ਪਾਯਾ॥
