੪੬੬
ਧ੍ਯਾਇ ੮੪
ਆਦਿ ਅਦ੍ਵਾਸੀ ਸਹੱਸ੍ਰ ਰਿਖਿ ਵਹਾਂ ਆਏ ਔ ਤਿਨਕੇ ਸਾਥ ਨਾਰਦ ਜੀ ਭੀ ਉਨ੍ਹੇਂ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਸਭਾ ਕੀ ਸਭਾ ਸਭ ਉਠ ਖੜੀ ਹੋਈ ਪੁਨਿ ਸਬ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਪਟੰਬਰ ਕੇ ਪਾਂਵੜੇ ਡਾਲ ਸਭ ਕੋ ਸਭਾ ਮੈਂ ਲੇਗਏ ਆਗੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਸਭ ਕੋ ਆਸਨ ਪਰ ਬੈਠਾਇ ਪਾਂਵ ਧੋਇ ਚਰਣਾਮ੍ਰਿਤ ਲੇ ਪੀਯਾ ਔ ਸਾਰੀ ਸਭਾ ਪਰ ਛਿੜਕਾ ਫਿਰ ਚੰਦਨ ਅੱਖ੍ਯਤ ਪੁਸ਼ਪ ਧੂਪ ਦੀਪ ਨੈਵੇਦ੍ਯ ਕਰ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਸਬ ਕੀ ਪੂਜਾ ਕਰ ਪ੍ਰਕਰਮਾ ਕੀ ਪੁਨਿ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਨਮੁਖ ਖੜੇ ਹੋ ਹਰਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਧੰਨ੍ਯ ਭਾਗਹਮਾਰੇ ਜੋ ਆਪਨੇ ਆਇ ਘਰ ਬੈਠੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀਯਾ ਸਾਧੁ ਕਾ ਦਰਸ਼ਨ ਗੰਗਾਕੇ ਸ਼ਨਾਨ ਸਮਾਨ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਸਾਧੁ ਕਾ ਦਰਸ਼ਨ ਪਾਯਾ ਉਸਨੇ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕਾ ਪਾਪ ਗਵਾਯਾ,ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ॥
ਚੌ: ਸ੍ਰੀ ਭਗ੍ਵਾਂਨ ਬਚਨ ਜਬਕਹੇ॥ ਤਬ ਸਬ ਰਿਖੀ ਬਿਚਾਰਤਰਹੇ॥
ਕਿ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਹੈ ਜ੍ਯੋਤੀ ਸਰੂਪ ਔ ਸਕਲ ਸ੍ਰਿਸ਼ਿ੍ਟ ਕਾ ਕਰਤਾ ਸੋ ਜਬ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕਹੇ ਤਬ ਔਰ ਕੀ ਕਿਸਨੇ ਚਲਾਈ ਮਨ ਹੀਂ ਮਨ, ਸਬ ਮੁਨੀਯੋਂ ਨੇ ਜਦ ਇਤਨਾ ਕਹਾਂ ਤਦ ਨਾਰਦ ਜੀ ਬੋਲੇ
ਚੌ: ਸੁਨੋਸਭਾ ਤੁਮ ਸਭ ਮਨ ਲਾਇ॥ ਹਰਿ ਮਾਯਾ ਜਾਨੀ ਨਾ ਜਾਇ॥
ਯੇਹ ਆਪ ਹੀ ਬ੍ਰਹਮ ਹੋ ਉਪਜਾਵਤੇ ਹੈਂ ਵਿਸ਼ਨ ਹੋ ਪਾਲਤੇ ਹੈਂ ਸ਼ਿਵ ਹੋ ਸੰਘਾਰਤੇ ਹੈਂ ਇਨਕੀ ਗਤਿ ਅਪਰੰਪਾਰ ਹੈ ਇਸਮੇਂ ਕਿਸੀ ਕੀ ਬੁੱਧਿ ਕਛੁ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਕਰਤੀ ਪਰ ਇਤਨਾ ਇਨ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਹਮ ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਸਾਧੋਂ ਕੇ ਸੁਖ ਦੇਨੇ ਕੋ ਔ ਦੁਸ਼ੋ
