ਧ੍ਯਾਇ ੮੪
੪੬੭
ਕੇ ਮਾਰਨੇ ਕੋ ਔ ਸਨਾਤਨ ਧਰਮ ਚਲਾਨੇ ਕੋ ਬਾਰ ਬਾਰ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਆਤੇ ਹੈਂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੋ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕਹਿ ਨਾਰਦ ਜੀ ਸਭਾ ਸੇ ਉਠਤੇ ਹੂਏ ਤੋ ਬਸੁਦੇਵ ਜੀ ਸਨਮੁਖ ਆਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਹੇ ਰਿਖਿਰਾਜ ਮਨੁੱਸ੍ਯ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਆਇ ਕਰਮ ਸੇ ਕੈਸੇ ਛੂਟੈ ਸੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਕਹੀਏ ਮਹਾਰਾਜ ਯਿਹ ਬਾਤ ਬਸੁਦੇਵ ਜੀ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਸਬ ਰਿਖਿ ਮੁਨਿ ਨਾਰਦ ਜੀ ਕਾ ਮੁਖ ਦੇਖ ਰਹੇ ਤਬ ਨਾਰਦ ਜੀ ਨੇ ਮੁਨੀਓਂ ਕੇ ਮਨ ਕਾ ਅਭਿੱਪ੍ਰਾਯ ਸਮਝ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਦੇਵਤਾਓ ਤੁਮ ਇਸ ਬਾਤ ਕਾ ਅਚਰਜ ਮਤ ਕਰੋ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕੀ ਮਾਯਾ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ ਇਸਨੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਕੋ ਜੀਤ ਰੱਖਾ ਹੈ ਇਸੀ ਸੇ ਬਸੁਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕਹੀ ਔਰ ਦੂਸਰੇ ਐਸੇ ਭੀ ਕਹਾਹੈ ਕਿ ਜੋ ਜਨ ਜਿਸਕੇ ਸਮੀਪ ਰਹਿਤਾ ਹੈ ਵੁਹ ਉਸਕਾ ਗੁਣ ਪ੍ਰਭਾਵ ਔ ਪ੍ਰਤਾਪ ਮਾਯਾ ਕੇ ਬਸ ਹੋ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਜੈਸੇ॥
ਚੌ: ਗੰਗਾ ਬਾਸ਼ੀ ਅਨਤਹਿੰ ਜਾਇ॥ ਤਜਕੇ ਗੰਗ ਕੂਪ
ਜਲ ਨ੍ਹਾਇ॥ ਯੌਂ ਹੀ ਯਾਦਵ ਭਏ ਅਯਾਨੇ॥ ਯੇਹ ਨਹਿ ਕਛੂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਗਤਿ ਜਾਨੇ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕਹਿ ਨਾਰਦ ਜੀ ਨੇ ਮੁਨੀਯੋਂ ਕੇ ਮਨ ਕਾ ਸੰਦੇਹ ਮਿਟਾਇ ਬਸੁਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰਮੇਂ ਕਹਾਂ ਹੈ ਜੋ ਨਰ ਤੀਰਥ ਦਾਂਨ ਤਪ ਬ੍ਰਤ ਯੱਗ੍ਯ ਕਰਤਾ ਹੈਸੋ ਸੰਸਾਰ ਕੇ ਬੰਧਨ ਸੇ ਛੂਟ ਪਰਮ ਗਤਿ ਪਾਤਾ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਬਸੁਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਬਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਸਬ
