੪੬
ਧਯਾਇ ੧੦
ਡਾਲ ਲਗੇ ਮਾਖਨ ਕਾਢ ਕਾਢ ਫੈਂਕਨੇ ਆਂਗਨ ਲਬੇੜਨੇ ਔਰ ਪਾਂਵ ਪਟਕ ਪਟਕ ਆਂਚਲ ਖੈਂਚ ਖੈਂਚ ਰੋਨੇ ਤਬ ਨੰਦ ਰਾਨੀ ਘਬਰਾਇ ਝੁੰਝਲਾਇ ਕੇ ਬੋਲੀ ਬੇਟਾ ਯਹ ਕਿਯਾ ਚਾਲ ਨਿਕਾਲੀ ਹੈ॥
ਚੌ: ਚਲ ਉਠ ਤੁਝੇ ਕਲੇਉ ਦੂੰ ॥ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਹੈ ਅਬ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਲੂੰ
ਪਹਿਲੇ ਕਯੋਂ ਨਹੀਂ ਦੀ ਨੋ ਮਾਇ॥ ਅਬ ਤੋ ਮੇਰੀ ਲੇ ਇਬ ਲਾਇ
ਨਿਦਾਨ ਯਸੋਧਾ ਨੇ ਫੁਸਲਾਇ ਪਯਾਰ ਸੇ ਮੂੰਹ ਚੂਮ ਗੋਦ ਮੇਂ ਉਠਾ ਲੀਯਾ ਔਰ ਦਧਿ ਮਾਖਨ ਰੋਟੀ ਲੀਯੇ ਕਿ ਮਤ ਕਿਸੀ । ਕੀ ਡੀਠ ਲਗੇ॥
ਇਸ ਬੀਚ ਏਕ ਗੋਪੀ ਨੇ ਆ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਤੋ ਯਹਾਂ ਬੈਠੀ ਹੋ ਵਹਾਂ ਚੂਲ੍ਹੇ ਪਰ ਸੇ ਸਬ ਦੂਧ ਉਫਨ ਗਿਆ ਯਹ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਝਟ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਗੋਦ ਸੇ ਉਤਾਰ ਉਠ ਧਾਈ ਔ ਜਾਕੇ ਦੂਧ ਬਚਾਯਾ ਯਹਾਂ ਕਾਨ੍ਹ ਹੀ ਮਹੀ ਕੇ ਭਾਂਜਨ ਫੋੜ ਰਈ ਤੋੜ ਮਾਖਨ ਭਰੀ ਕਮੋਰੀ ਲੇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ ਮੇਂ ਆਏ ਏਕ ਉਲੂਖਲ ਊਂਧਾ ਧਰਾ ਪਾਯਾ ਤਿਸ ਪਰ ਜਾ ਬੈਠੇ ਔਰ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਸਖਾਓ ਕੋ ਬੈਠਾਇ ਲਗੇ ਆਪਸ ਮੇਂ ਹਸ ਹਸ ਬਾਂਟ ਬਾਂਟ ਖਾਨੇ ॥
ਇਸਮੇਂ ਯਸ਼ੋਧਾ ਦਧ ਉਤਾਰ ਆਇ ਦੇਖੈ ਤੋ ਆਂਗਨ ਔ ਤਿਬਾਰੇ ਮੇਂ ਹੀ ਦਹੀ ਮਹੀ ਕੀ ਕੀਚ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਸੋਚ ਸਮਝ ਹਾਥ ਮੇਂ ਛੜੀ ਨੇ ਨਿਕਲੀ ਔਰ ਢੂੰਡਤੀ ਢੂੰਡਤੀ ਵਹਾਂ ਆਈ ਜਹਾਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮੰਡਲੀ ਬਨਾਏ ਮਾਖਨ ਖਾਇ ਖਿਲਾਇ ਰਹੇ ਥੇ ਜਾਤੇ ਹੀ ਪੀਛੇ ਸੇ ਜੋ ਕਰ ਧਰਾ ਤੋ ਹਰਿ ਮਾਂ ਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਰੋ
