੪੭੦
ਧ੍ਯਾਇ ੮੫
ਕਮਲਾ ਭਈ ਦਾਸੀ, ਤੁਮ ਹੋ ਸਬ ਦੇਵੋਂ ਕੇ ਦੇਵ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਤੁਮਾਰਾ ਭੇਵ, ਤੁਮਾਰੀ ਹੀ ਜ੍ਯੋਤਿ ਹੈ ਚੰਦ, ਸੂਰਯ, ਪਿਥਵੀ, ਆਕਾਸ਼, ਤੁਮ ਹੀ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਸਬ ਠੌਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਤੁਮਾਰੀ ਮਾਯਾ ਹੈ ਪ੍ਰਬਲ ਉਸਨੇ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਕੋ ਭੁਲਾਇ ਰੱਖਾ ਹੈ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਮੇਂ ਸੁਰ, ਨਰ, ਮੁਨਿ ਐਸਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜੋ ਉਸਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਬਚਾ ਹੋ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਪੁਨਿ ਵਸਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਨਾਥ॥
ਚੌ: ਕੋੋੋੋੋੋੋਊ ਨ ਭੇਦ ਤੁਮਾਰੋ ਜਾਨੈ॥ ਵੇਦਨ ਮਾਂਝ ਅਗਾਧ ਬਖਾਨੈ
॥ਸ਼ੱਤ੍ਰ ਮਿੱਤ੍ਰ ਨਹਿ ਕੋਊ ਤੁਮਾਰੋ॥ ਪੁੱਤ੍ਰ ਪਿਤਾ ਨ ਸਹੋ-
ਦਰ ਪ੍ਯਾਰੋ॥ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਭਾਰ ਹਰਣ ਅਵਤਰੋ॥ ਜਨ ਕੇ
ਹੇਤੁ ਭੇਖ ਬਹੁ ਧਰੋ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਹਿ ਬਸੁਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਹੇ ਕਰੁਣਾ ਸਿੰਧੁ ਦੀਨ ਬੰਧੁ ਜੈਸੇ ਆਪਨੇ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਪਤਿਤੋਂ ਕੋ ਤਾਰਾ ਤੈਸੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਮੇਰਾ ਭੀ ਨਿਸਤਾਰ ਕੀਜੈ ਜੋ ਭਵਸਾਗਰ ਕੇ ਪਾਰ ਹੋ ਆਪਕੇ ਗੁਣ ਗਾਊਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਹੇ ਪਿਤਾ ਤੁਮ ਗ੍ਯਾਨੀ ਹੋਇ ਪੁੱਤ੍ਰੋਂ ਕੀ ਬਡਾਈ ਕ੍ਯੋਂ ਕਰਤੇ ਹੋ ਤੁਮ ਆਪ ਹੀ ਮਨ ਮੇਂ ਬਿਚਾਰੋ ਕਿ ਭਗਵਤ ਕੀ ਲੀਲਾ ਅਪਰੰਪਾਰ ਹੈ ਉਸਕਾ ਪਾਰ ਆਜ ਤਕਕਿਸੂ ਨੇ ਨਹੀਂ ਪਾਯਾ ਦੇਖੋ ਵੁਹ॥
ਚੌ: ਘਟ ਘਟ ਮਾਹਿ ਜ੍ਯੋਤਿ ਹ੍ਵੈ ਰਹੈ॥ ਤਾਹੀਂ ਸੋਂ ਜਗ ਨਿਰ
ਗੁਣ ਕਹੈ॥ ਆਪਹਿ ਸਿਰਜੇ ਆਪਹਿ ਹਰੈ॥ ਰਹੈ
ਮਿਲ੍ਯੋ ਬਾਂਧ੍ਯੋ ਨਹਿ ਪਰੈ॥ ਭੂ ਆਕਾਸ਼ ਵਾਯੁ ਜਲ
