੪੭੨
ਧ੍ਯਾਇ ੮੫
ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਜਾ ਹਸੇ ਉਨਕੋ ਦੇਖ ਪ੍ਰਜਾ ਪਤਿ ਨੇ ਮਹਾਂ ਕੋਪ ਕਰ ਯਿਹ ਸ੍ਰਾਪ ਦੀਯਾ ਕਿ ਤੁਮ ਜਾਇ ਅਵਤਾਰ ਲੇ ਅਸੁਰ ਹੋ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਿਖਿ ਪੁੱਤ੍ਰ ਅਤਿ ਭਯ ਖਾਇ ਪ੍ਰਜਾਪਤਿ ਨੇ ਚਰਣੋਂ ਪਦ ਜਾਇ ਗਿਰੇ ਔਰ ਬਹੁਤ ਗਿੜ ਗਿੜਾਇ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾਸਿੰਧੁ ਆਪਨੇ ਸ੍ਰਾਪ ਤੋ ਦੀਯਾ ਪਰ ਅਬ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਕਹੀਏ ਕਿ ਇਸ ਸ੍ਰਾਪ ਸੇ ਕਬ ਮੋਖਯ ਪਾਵੈਂਗੇ ਉਨਕੇ ਦੀਨ ਬਚਨ ਸੁਨ ਪ੍ਰਜਾਪਤਿ ਨੇ ਦਿਯਾਲ ਹੋ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਦਰਸ਼ਨ ਪਾਇ ਮੁਕਤਿ ਹੋਵਹੁਗੇ॥
ਚੋ: ਇਤਨੋ ਕਹਿਤ ਪ੍ਰਾਣ ਤਬ ਗਏ॥ਤੋਹਰਣਾਕਸ ਪੁੱਤ੍ਰ
ਜੋ ਭਏ ॥ ਪੁਨਿ ਬਸੁਦੇਵ ਕੇ ਜਨਮੇ ਜਾਇ॥ ਤਿਨਕੋ
ਹਤਯੋ ਕੰਸ ਨੇ ਆਇ ॥ ਮਰਤ ਤਿਨੇਂ ਮਾਯਾ ਲੈ ਆਈ
॥ ਯਹ ਠਾਂ ਰਾਖਿ ਗਈ ਸੁਖਦਾਈ ॥
ਉਨਕਾ ਦੁਖ ਮਾਤਾ ਦੇਵਕੀ ਕਰਤੀ ਹੈ ਇਸ ਲੀਏ ਹਮ ਯਹਾਂ ਆਏ ਹੈਂ ਕਿ ਆਪਨੇ ਭਾਈਯੋਂ ਕੋ ਲੇਜਾ ਮਾਤਾ ਕੋ ਦੇਂਗੇ ਉਨਕੇ ਚਿੱਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਦੂਰ ਕਰੇਂਗੇ, ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਹਰਿ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਰਾਜਾ ਬਲਿਨੇਛਹੋਂ ਬਾਲਕ ਲਾ ਦੀਏ ਔ ਬਹੁਤਸੀ ਭੇਂਟ ਆਗੇ ਧਰੀ ਤਬ ਪ੍ਰਭੂ ਵਹਾਂ ਸੇਭਾਈਯੋਂ ਕੇ ਸਾਥ ਲੇ ਮਾਤਾ ਕੇ ਪਾਸ ਆਏ ਮਾਤਾ ਪੁੱਤ੍ਰੋਂ ਕੋ ਦੇਖ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੂਈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨ ਸਾਰੀ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਆਨੰਦ ਹੂਆਔਉਨਕਾਸ੍ਰਾਪਛੂਟਾ ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਦੇਵਕੀ ਮ੍ਰਿਤਕ ਪੁੱਤ੍ਰ
