ਧ੍ਯਾਇ ੮੭
੪੭੭
ਮਿਲੇ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਸਾਥ ਹੋ ਲੀਏ ਪੁਨਿ ਜਿਸ ਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਹੋ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਤੇ ਥੇ ਤਹਾਂ ਕੇ ਰਾਜਾ ਆਗੂ ਆਇ ਆਇ ਪੂਜ ਪੂਜ ਭੇਂਟ ਧਰਤੇ ਜਾਤੇ ਥੇ ਨਿਦਾਨ ਚਲੇ ਚਲੇ ਕਿਤਨੇ ਇਕ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਪ੍ਰਭੂ ਵਹਾਂ ਪਧਾਰੇ ਹਰਿ ਕੇ ਆਨੇਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਜੈਸੇ ਬੈਠੇਬੇ ਤੈਸੇ ਹੀਲੇਟਲੇ ਉਠ ਧਾਏ ਔ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਕੇ ਪਾਸ ਆਏ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਦਰਸ਼ਨਕਰਤੇਹੀ ਦੋਨੋਂ ਭੇਂਟ ਧਰ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਨਮੁਖ ਖੜੇ ਹੋ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਹੇ ਕ੍ਰਿਪਾਸਿੰਧੂ ਆਪਨੇ ਬੜੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀ ਜੋ ਹਮ ਸੇ ਪਤਿਤੋਂ ਕੋ ਦਰਸ਼ਨਦੇ ਪਾਵਨ ਕੀਯਾ ਔ ਜਨਮ ਮਰਣ ਕਾ ਨਿਬੇੜਾ ਚੁਕਾ ਦੀਯਾ, ਇਤਨੀਕਥਾਕਹਿ ਸੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਅੰਤਰਯਾਮੀ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਭਗਤੋਂ ਕੇ ਮਨਕੀ ਭਗਤਿ ਦੇਖ ਦੋ ਸਰੂਪ ਧਾਰਣ ਕਰ ਦੋਨੋਂ ਕੇ ਘਰ ਰਹੇ ਉਨੋਂ ਨੇ ਮਨ ਮਾਨਤਾ ਸਭ ਰਾਵ ਚਾਵ ਕੀਯਾ ਔਰਹਰਿ ਨੇ ਕਿਤਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਵਹਾਂ ਠਹਿਰ ਉਨੇਂ ਅਧਿਕ ਸੁਖ ਦੀਯਾ ਪ੍ਰਭੁ ਉਨਕੇ ਮਨ ਕਾ ਸਬ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰ ਗਿ੍ਯਾਨ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਜਥੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਕੋ ਚਲੇ ਤਬ ਰਿਖਿ ਮਨਿ ਪੰਥ ਸੇ ਦਾ ਹੁਏ ਔ ਹਰਿ ਦ੍ਵਾਰਕਾਾ ਮੇਂ ਜਾਬਿਰਾਜੇ॥
ਇਤਿ ਸੀ ਲਾਲ ਕਿਤੇ ਪੇਮ ਸਾਗਰ ਸੁਭੱਦ੍ਰਾ ਹਰਣੋ ਸ੍ਰੀ
ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮਿਥਲਾਂ ਗਮਨੰ ਨਾਮ ਖਟ ਸੀਤਿਤਮੋ ਧ੍ਯਾਇ ੮੬
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਪਰੀਖ੍ਯਤ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਮਾਹਾਰਾਜ ਆਪ ਜੋ ਆਗੇ ਕਹਿ ਆਏਕਿ ਵੇਦ ਨੇ
