੪੭੬
ਧ੍ਯਾਇ ੮੬
ਪਰਮ ਭੁ ਉਸਨੇ ਜਾਨੇ ਅਨਜਾਨੇ ਸਮਝੇ ਬਿਨ ਸਮਝੇ ਯਹ ਕਰਮ ਕੀਯਾ ਤੋ ਕੀਯਾ ਪਰ ਹਮੇਂ ਉਸ ਸੇ ਲੜਨਾ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਯਹ ਧਰਮ ਵਿਰੁੱਧ ਔ ਲੋਕ ਵਿਰੁੱਧ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਜੋ ਸੁਨੇਗਾ ਸੋ ਕਹੇਗਾ ਕਿ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤ ਹੈ। ਬਾਲੁ ਕੀ ਸੀ ਭੀਤ, ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਸਿਰ ਧੁਨ ਝੁੰਝਲਾ ਕਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਯਿਹ ਤੁਮਾਰਾ ਹੀ ਕਾਮ ਹੈ ਕਿ ਆਗ ਲਗਾਇ ਪਾਨੀ ਕੋ ਦੌੜਨਾ ਨਹੀਂ ਤੋ ਅਰਜੁਨ ਕੀ ਕ੍ਯਾ ਸਾਮਰਥ ਥੀ ਜੋ ਹਮਾਰੀ ਬਹਿਨ ਕੇ ਲੇ ਜਾਤਾ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਮਨ ਹੀ ਮਨਪਤਛੁਾਇ ਦਾਵ ਪੇਚ ਲਗਾਇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਭਾਈ ਕਾ ਮੁਖ ਦੇਖ ਹਲ ਮੁਸਲ ਪਟਕ ਬੈਠ ਰਹੇ ਐ ਉਨਕੇ ਸਾਥ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀ ਭੀ
ਸ੍ਰੀੀ ਸੁਕਦੇਵ ਬੋਲੇ ਕਿ ਰਾਜਾ ਇਧਰ ਤੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਜੀ ਨੇ ਸਬ ਕੋ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਰੱਖਾ ਔ ਉਧਰ ਅਰਜੁਨ ਨੇ ਘਰ ਜਾਇ ਵੇਦ ਕੀ ਵਿਧਿ ਸੇ ਸੁਭੱਦ੍ਰਾ ਕੇ ਸਾਥ ਵ੍ਯਾਹ ਕੀਯਾ ਵ੍ਯਾਹ ਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਬਸਤ੍ਰ ਆਭੁਖਣ ਦਾਸ ਦਾਸੀ ਹਾਥੀ ਘੋੜੇ ਰਥ ਔ ਬਹੁਤ ਸੇ ਰੁਪਯੇ ਏਕ ਬਿੱਪ੍ਰ ਕੇ ਹਾਥ ਸ਼ੰਕਲਪ ਕਰ ਹਸਿਤਨਾਪੁਰ ਭੇਜ ਦੀਏ ਆਗੇ ਸੀ ਮੁਰਾਰੀਭਗਤਹਿਤਕਾਰੀ ਰਥ ਬੈਠ ਮਿਥਲਾ ਕੋ ਚਲੇ ਜਹਾਂ ਸੁਕਦੇਵ ਬਹੁਲਾਸ੍ਵ ਨਾਮ ਏਕ ਰਾਜਾ ਔਰ ਏਕ ਬ੍ਰਹਮਣ ਦੋ ਭਗਤ ਥੇ,ਮਹਾਰਾਜ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਚਲਤੇ ਹੀ ਨਾਰਦ, ਬ੍ਯਾਸਦੇਵ, ਵਾਸਦੇਵ, ਅਤ੍ਰੀ, ਪਰਸਰਾਮ, ਆਦਿ ਕਿਤਨੇ ਇਕ ਮੁਠਿਿ ਆਨ
