ਧ੍ਯਾਇ ੮੬
੪੭੫
ਸਮੇਤ ਗਈ ਉਨਕੇ ਜਾਨੇ ਕਾ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਅਰਜੁਨਭੀ ਰਥ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਧਨੁਖ ਬਾਣ ਲੇ ਵਹਾਂ ਜਾਇ ਉਪਸਿਥਤ ਹੁਏ ਮਹਾਰਾਜ ਜ੍ਯੌਂ ਸ਼ਿਵ ਪੂਜਨ ਕਰ ਸਖੀਯੋਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਸੁਭੱਦ੍ਰਾ ਜੀ ਫਿਰੀਂ ਤੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਸੋਚ ਸੰਕੋਚ ਤਜ ਅਰਜੁਨ ਨੇ ਹਾਬ ਪਕੜ ਉਠਾਇ ਸੁਭੱਦ੍ਰਾ ਕੋਾ ਰਥ ਮੇਂ ਬੈਠਾਇ ਅਪਨੀ ਬਾਾਟ ਲੀ॥
ਚੌ: ਸੁਨਕੇ ਕੋਪ ਰਾਮ ਅਭਿਕਰਯੋ॥ਹਲ ਮੁਸਲਲੇ ਕਾਂਧੇ
ਧਰਯੋ॥ ਏਤੇ ਨਯਨ ਰਕਤ ਸੇ ਕਰੇ॥ ਘਨ ਸਮ ਗਾਜ
ਬੋਲ ਉਚਰੇ॥ ਅਬਹਿ ਜਾਇ ਪ੍ਰਲਯ ਮੇਂ ਕਰਹੋਂ॥ਭੁਵ
ਉਠਾਇ ਮਾਥੇ ਪਰ ਧਰ ਹੋਂ॥ ਮੇਰੀ ਬਹਿਨ ਸੁਭੱਦ੍ਰਾ
ਪ੍ਯਾਰੀ॥ਤਾਂ ਕੋ ਕੈਸੇ ਹਰੈ ਭਿਖਾਰੀ॥ ਅਬਹੀ ਜਹੈ।
ਸੰਨਯਾਸੀ ਪਾਉਂ॥ ਤਿਨਕੋ ਸਬ ਕੁਲ ਖੋਜ ਮਿਟਾਉਂ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਤੋ ਮਹਾਂ ਕ੍ਰੋਧ ਮੇਂ ਬਕ ਝਕਰਹੇ ਹੀ ਥੇ ਕਿ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਇ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਅਨਿਰੁੱਧ ਸੰਬਔ ਬੜੇ ਬੜੇ ਯਾਦਵ ਬਲਦੇਵ ਜੀਕੇ ਸਨਮੁਖ ਆਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਜੋੜ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਹਮੇਂ ਆਗ੍ਯਾਾ ਹੋਇ ਤੋ ਸੱਤ੍ਰੂ ਕੋ ਪਕੜ ਲਾਵੇਂ, ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜਿਸ ਸਮਯ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਸਬ ਯਦੂਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਅਰਜੁਨ ਕੇ ਪੀਛੇ ਚਲਨੇ ਕੋ ਉਪਸਿਥਤ ਹੁਏ ਉਸ ਕਾਲ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਜਾਇ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਕੋ ਸੁਭੱਦ੍ਰਾ ਹਰਣ ਕਾ ਸਭ ਭੇਦ ਸਮਝਾਯਾ ਔ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਅਰਜੁਨ ਏਕ ਤੋ ਹਮਾਰੀ ਫੁੱਫੀ ਕਾ ਬੇਟਾ ਔਰ ਦੂਸਰੇ
