ਧ੍ਯਾਇ ੮੭
੪੭੯
ਦ੍ਵੀਪ ਮੇਂ ਭਗਵਤ ਦਰਸ਼ਨ ਕੋ ਗਏ ਥੇ ਤਭੀ ਯਹ ਸੰਗ ਚਲਾ ਥਾ ਇਸਸੇਤੁਮਨੇ ਨਹੀਂ ਸੁਨਾਇਨੀਬਾਤ ਸੁਨਨਾਰਦ ਜੀ ਨੇ ਪੂਛਾ ਮਹਾਰਾਜ ਵਹਾਂ ਕ੍ਯਾ ਪ੍ਰਸੰਗ ਚਲਾ ਥਾ ਸੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਕਹੀਯੇਨਰਨਾਰਾਇਣ ਬੋਲੇ ਸੁਨ ਨਾਰਦ ਜਦ ਮੁਨੀਯੋਂ ਨੇ ਯਿਹ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕੀਯਾ ਥਾ ਤਦ ਸਨੰਦਨ ਮੁਨਿ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਸੁਨੋ ਜਿਸ ਸਮਯ ਮਹਾਂ ਪ੍ਰਲਯ ਹੋਇ ਚੌਦਾਂ ਬ੍ਰਹਮਾਂਡ ਜਲਾਕਾਰ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਉਸ ਸਮਯ ਪੂਰਣ ਬ੍ਰਹਮ ਅਕੇਲੇ ਸੋਤੇ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਜਬ ਭਗਵਾਨ ਕੋ ਸ੍ਰਿਸ੍ਟਿ ਕਰਨੇ ਕੀ ਇੱਛਾ ਹੋਤੀ ਹੈ ਤਬ ਉਨਕੇ ਸ੍ਵਾਸ ਸੇ ਵੇਦ ਨਿਕਲ ਹਾਥ ਜੋੜ ਉਸਤਤਿ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਐਸੇ ਕਿ ਜੈਸੇ ਕੋਈ ਰਾਜਾਅਪਨੇ ਸਥਾਨ ਪਰ ਸੋਤਾ ਹੋ ਔ ਬੰਦੀਜਨ ਭੋਰ ਹੀ ਉਸਕਾ ਯਸ਼ ਗਾਇਗਾਇ ਉਸੀਕੋਜਗਾਵੇ ਇਸ ਲੀਏ ਕਿ ਚੈਤੰਨ੍ਯ ਹੋ ਸ਼ੀਗ੍ਰ ਅਪਨੇ ਕਾਰਯ ਕੋ ਕਰੈਂ ਇਤਨਾ ਪ੍ਰਸੰਗ ਕਹਿ ਨਰਨਾਰਾਇਣ ਬੋਲੇ ਕਿ ਸੁਨ ਨਾਰਦ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲ ਵੇਦ ਯਹ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਹੇ ਨਾਥ ਬੇਗ ਚੈਤੰਨ੍ਯ ਹੋ ਸ੍ਰਿਸ਼੍ਟਿ ਰਚੋ ਔਜੀਵੋਂ ਕੇ ਮਨ ਸੇ ਅਪਨੀ ਮਾਯਾ ਦੂਰ ਕਰੋ ਜੋਂ ਕਿ ਵੇਤੁਮਾਰੇਰੂਪ ਕੋ ਪਹਿਚਾਨੋਂ ਮਾਯਾਤੁਮਾਰੀ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ ਯਹ ਸਬ ਜੀਵੋਂ ਕੋ ਅਗ੍ਯਾਨ ਕਰ ਰਖਤੀ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਸੇ ਛੂਟੇ ਤੋਂ ਜੀਵ ਕੋ ਤੁਮਾਰੇ ਸਮਝਨੇ ਕਾ ਗ੍ਯਾਨ ਹੋ ਹੋ ਨਾਥ ਤੁਮ ਬਿਨ ਇਸੇ ਕੋਈ ਬਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਤਾ ਜਿਸਕੇ ਹਿਰਦੈ ਮੈਂ ਗ੍ਯਾਨ ਰੂਪ ਹੋਤੁਮ ਬਿਰਾਜਤੇ ਸੋਈ ਇਸ ਮਾਯਾ ਕੋ ਜੀਤਤਾ ਹੈ ਯਿਹ ਤੋ ਕਿਸਕੀ ਸਾਮਰਥ ਹੈ ਜੋ ਮਾਯਾ ਕੇ ਹਾਥ ਸੇ
