੪੮੪
ਧ੍ਯਾਇ ੮੯
ਅਚਰਜ ਕੀ ਬਾਤਹੈ ਇਸ ਨੰਗਮੁਨੰਗੇ ਬਾਵਲੇ ਭਾਗ ਧਤੂਰਾ ਖਾਨੇ ਵਾਲੇ ਯੋਗੀ ਕੀ ਬਾਭ ਕੌਨ ਸੰਤ ਮਾਨੇਹ ਸਦਾ ਭਸਮ ਲਗਾਏ ਸਰਪ ਲਿਪਟਾਏ ਭਯਾਨਕ ਭੇਖ ਕੀਏ ਭੂਤ ਪ੍ਰੇਤੋਂ ਕੋ ਸੰਗ ਲੀਏ ਸਮਸਾਨ ਮੇਂਰਹਿਣਾ ਹੈ ਇਸਕੀ ਬਾਤ ਕਿਸਕੇ ਜੀ ਮੈਂ ਸੱਚ ਆਵੈ ਮਹਾਰਾਜ ਹ ਬਾਤ ਕਹਿ ਸੀ ਨਾਰਾਇਣ ਬੋਲੇ। ਕਿ ਹੇ ਅਰਰਾਇ ਜੋ ਤੁਮ ਮੇਰਾ ਕਹਿਨਾ ਝੁਠ ਮਾਨੋ ਤੋ ਅਪਨੇ ਸਿਰ ਪਰ ਹਥ ਰਖ ਦੇਖ ਲੋ .
ਮਹਾਰਾਜ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਸੁਨਤੇ ਹੀਮਾਯਾ ਕੇ ਬਸ ਅਗਯਾਨ ਹੋ ਜਯੋਂ ਬਿਕਾਸਰ ਨੇ ਅਪਨੇ ਸਿਰ ਪਰ ਹਾਥ ਧਰਾ ਤੋ ਜਲਕਰ ਭਸਮ ਕਾ ਢੇਰ ਹੁਆ ਅਸੁਰ ਕੇ ਮਰਤੇ ਹੀ ਸਰ ਪਰ ਮੇਂ ਆਨੰਦ ਕੇ ਬਾਜਨ ਬਾਜਨੇ ਲਗੇ ਔ ਦੇਵਤਾਜੇ । ਜੈਕਾਰ ਕਰਫੂਲ ਬਰਖਾਨੇ ਵਿੱਦੜਾਧਰ ਗੰਧਰਬ ਕਿੰਨਰ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਨੇ ਉਸ ਕਾਲ ਹਰ ਨੇ ਹਰਿ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਕਰ ਵਿਦਾ ਕੀਯਾ ਔ ਬਿਕਾਸੁਰ ਮੋਖਯ ਪਦਾਰਥ ਦੀਯਾ ਸੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੂੰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਪ੍ਰਸੰਗ ਜੋ ਸੁਨੇ ਸੁਨਾਵੇਗਾ ਸੋ ਨਿਰ ਸੰਦੇਹ ਹਰ ਹਰਿ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਪਰਮ ਪਦ ਪਾਵੇਗਾ। ਇਤਿ ਸੀ ਲਾਲ ਕਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰ ਬਿਕਾਸੁਰ ਬਧੋ
ਨਾਮਾਸ਼ਾਸੀਤਿਤਮੋ ਧਯਾਇ ੮੮ ਸੀ ਸਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕ ਸਮਯ ਸਰਸਤਾ, ਕੇ ਤੀਰ ਸਬਰਿਖਿਮਨਿ ਬੈਠੇ ਤਖਯੱਗ ਕਰਤੇ ਥੇ ਕਿ ਉਨਮ ਸੇ ਕਿਸੀ ਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮਾ, ਬਿਸ਼ਨ, ਮਹੇਸ਼, ਇਨ ਤੀਨੇ
