ਧ੍ਯਾਇ ੯0
੪੯੩
________________
੪੬੩ ਧਯਾਇ ੯o ਮਹਾਰਾਜ ਉਧਰ ਤੋਂ ਰਾਜਾ ਉਸੈਨ ਕੀ ਰਾਜਧਾਨੀਮੇਂ ਇਸੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਕੇ ਕੰਤੁਹਲ ਹੋਰਹੇ ਥੇ ਔਰ ਇਧਰ ਸੀ। ਕਿਸ਼ਨ ਚੰਦੁ ਆਨੰਦ ਕੰਸੋਲਹਹੱਸ ਏਕ ਸੈਆਠ ਯੁਵਤੀਯੋਂ ਕੇਸਾਥ ਨਿੱਤ ਵਿਹਾਰ ਕਰੇਂ ਕਭੀਯੁਵਤੀਯਾਂ ਪੇਮਸੇ ਆਸਕਤ ਹੋ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਭੇਖ ਬਨਾਇ ਕਰ ਕਭੀ ਹਰਿ ਆਸਕਤ ਹੋ ਯੁਵਤੀਯੋਂ ਕੋ ਸਿੰਗਾਰੇਂ ਔਰ ਜੋ ਪਰਸਪਰ ਲੀਲਾ ਕੀੜਾ ਕਰੇ ਸੋ ਅਕਥ ਹੈ ਮੁਝ ਸੇ ਕਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਤੀ ਵੁਹ ਦੇਖੇ ਹੀ ਬਨਿ ਆਵੈ, ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਸੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕ ਦਿਨ ਰਾਤਿਸਮਯ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਸਬ ਯੁਵਤੀਯੋਂ ਕੇ ਸਾਥ ਬਿਹਾਰ ਕਰਤੇ ਥੇ ਔਰ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਨਾਨਾ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੇ ਚਰਿੱਤ ਦੇਖ ਕਿੰਨਰ . ਗਰਧਬ ਬੀਣਾ ਪਖਾਵਜ ਭੇਰ ਉਦਭੀ ਬਜਾਇ ਬਜਾਇ ਗੁਣ ਗਾਤੇ ਥੇ ਔਰ ਏਕ ਸਮਾ ਹੋ ਰਹਾ ਥਾ ਕਿ ਇਸਮੇਂ ਬਿਹਾਰ ਕਰਤੇ ਕਰਤੇ ਜੋ ਕੁਛ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਮਨ ਮੇਂ ਆਯਾ ਤੋਂ ਸਬ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਸਰੋਵਰ ਕੇ ਤੀਰ ਜਾਇ ਨੀਰ ਮੇਂ ਪੈਠ ਜਲ ਕੀੜਾ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਆਗੇਜਲਕੀੜਾ ਕਰਤੇਕਰਤੇ ਸਬ ਇਸਤ੍ਰੀਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਮੇਂ ਮਗਨ ਹੋਤਨ ਮਨਸੁਰਤਭੁਲਾਇ ਏਕ ਚਕਵਾ ਚਕਵੀ ਕੋ ਸਰੋਵਰ ਕੇ ਵਾਰਪਾਰਬੈਠੇ ਬੋਲਉਦੇਖ ਬੋਲੀ॥ = ਚੌ ਹੋ ਚਕਈ ਤੂੰ ਦੁਖ ਵਜੋਂ ਗੋਵੈ ॥ਪਿਯ ਬਿਯੋਗ ਤੇ ਰੈਨ ਨ ਸੋਵੈ॥ਅਤਿ ਬਯਾਲ ਹੋਯਾ ਪੁਕਾਰੇ॥ ਹਮ ਸੀ ਤੂੰ ਨਿਜ ਪੀਹ ਸੰਭਾਰੇ ॥ ਹਮ ਤੋ ਉਨਕੀ ਚੇਰੀਭਈਂ ॥ਸੇ ਕਹਿ ਆਗੈ ਕੋ ਗਈ l .
