________________
੨੫੬
ਪੰਚਮੋ ਕੁ ਘਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਤੁਰ ਪਏ ਵਾਹ ਵਾਹ ਕੀ ; ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਹੈ ਜੰਗ ਪ੍ਰਯਾਤ ਛੰਦ ਤਜੇ ਲਾਜ ਕੋ ਛੋਡ ਕੇ ਬੰਧੁ ਭਾਰੀ । ਜੇ ਮਾਤ ਕੋ ਭੀ ਧਰਾ ਜਨਮ ਵਾਰੀ || ਵਸੇ ਜਾ ਕੇ ਔਰ ਕੇ ਦੇਸ ਮਾਂਹੀ । ਜਿਓ ਬੀਚ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਜੋ ਸਦਾਹੀ ॥ ੨ ॥ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਨਿਕਲ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ੨ ਅਵੰਤੀ ਪੂਰੀ ਵਿਖੇ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ ਉੱਥੇ ਸਿਪਰਾ ਨਦੀ ਵਿਖੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਮਹਾਕਾਲ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰ ਜਿਵੇਂ ਭੂਰੇਈ ,ਜੋ ਅਗੇ ਭੇਰੇਵਾਨੰਦ ਨਾਥ ਯੋਗੀ ਮਿਲ ਪਿਆ | ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਲੀਮ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਮਠ ਵਿੱਚ ਗਏ । ਤਾਂ ਉਸ ਯੋਗੀਰ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਆਪ ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ ਹੋ ਅਰ ਕਿੱਥੇ ਜਾਯਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਕਿਸ ਕੰਮ ਲਈ ਚੱਲੇ ਹੋ | ਤਦ ਓਹ ਬੋਲੇ ਹੋ ਸਾਮੀ ਅਸੀਂ ਧਨ ਦੇ ਲਈ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲੇ \ ਹਾਂ ਜਿੱਥੇ ਧਨ ਮਿਲੇ ਉੱਥੇ ਜਾਵਾਂਗੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗੇ ਪਰ ਬਿਨਾਂ ਧਨ ਤੋਂ ਘਰ ਨਹੀਂ ਮੁੜਾਂਗੇ ਕਿਉ' ਜੋ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਸਹਨ ਸੀਲ ਅਰ ਸਾਂਹਸੀ ਉਦਮ ਯੁਤ ਨਰ ਜੋਇ ॥ | ਦੁਰਲਭ ਫਲਇਛਤ ਨ ਮਿਲੇ ਕਿਸੇ ਦ੍ਰਿੜ ਹੋਇ॥੨੮ ਤਥਾ-ਗਿਰਤ ਕਬੀਨੇ ਭੁਤੇ ਸਲਲ ਕਬੀ ਪਤਾਲ ਆ । ਤੇ ਬਲ ਯੂਤ ਦੇਵ ਹੈ ਉਦਮ ਨਹ ਵਿਖਯਾਤ ॥੨੯॥ ਉਦਮ ਮੈਂ ਨਰ ਕੋ ਸਦਾ ਮਨ ਬਾਂਛਤ ਫਲ ਹੋਇ ॥ ਦੇਵ ਦੈਵ ਜਾਕੋ ਕਹੈ ਸੋ ਭੀ ਉਦਮ ਜੋਇ ॥ ੩੦॥ ਸੱਜਨ ਸਾਹਸ ਯੁਤ ਜੋਊ ਭੈ ਨਹਿ ਮਾਨਹਿ ਰੰਚ । ਨਿਜ ਜੀਵਨ ਭਿਨ ਵਤ ਲਖੇ ਇਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਤਿਨਬੰਚ ੩੧ ਬਿਨਾ ਦੀ ਏ ਦੁਖ ਅੰਗ ਕੋ ਕਾਂ ਕੋ ਸੁਖ ਮਿਲ ਜਾਤ॥ ਮਧੁਰਿਪੁ ਮੰਥਨ ਕਰ ਉਦਧਿ ਲਈ ਲਛਮੀ ਭਾਤ ੩ ੨॥ ਆਲਸ ਮੈਂ ਨਰਸਿੰਘ ਕੀ ਚੰ ਚਲ ਹੇਗਈ ਨਾਰਿ ॥ ਚਤੁਰ ਮਾਸ ਜਲ ਮੇਂ ਜੋਊ ਸੋਯੋ ਪਾਦ ਪਸਾਰ ੩ ੩ ॥ ਜਬਲਗ ਉਦਮ ਨਾ ਕੀਆ ਦੁਰਲਭ ਹੈ ਪਰ ਭਾਗ ॥ ਤੁਲਾ ਰਾਸ ਮੇਂ ਭਾਨ ਲਖ ਜਲਧਰ ਜਾਵਤ ਭਾਗ ll੩੪॥ ਸੋ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਅਜੇਹਾ ਇਲਾਜ ਦੱਸੋ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਧਨ ਮਿਲੇ ਭਾਵੇਂ ਉਪਾਇ ਵਿਖੇ ਗੁਫਾ Original 15: Punjabi Sahit Academy Digerized by: Panjab Digital Library
