ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਜਿਸ ਦੇ ਮਗਰ ਪਵੇ ਉਹ ਸਗੋਂ ਭਾਰਾਂ ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਿਸ ਦੀ ਨਾ ਪਰਵਾਹ ਕਰੇ ਓਹ ਖੁਦ ਪੱਲਾ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਮੰਗਿਆਂ ਤਾਂ ਮੌਤ ਭੀ ਮਿਲਦੀ ਨਾ, ਮੁੰਹ ਟਡਿਆਂ ਪੈਂਦੀ ਮੱਖੀ ਨਾ. ਹੈ ਮੌਤ ਬੁਰੀ ਉਡੀਕ ਬਣੀ, ਬਸਕੱਕਰੜੀ-ਕੱਖੀ ਨਾ ਹੈ ਗਾਲਿਬ ਕਹਿੰਦਾ, “ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਆਂਸੁ ਨੇਣੀ ਭਰੇ ਕੋਈ? “ਜੇ ਤਜੇ ਉਡੀਕ ਤਵੱਕੋ ਤਾਂ ਕਿਉਂ ਗਿਲਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਰੇ ਕੋਈ?” ਭਗਵਾਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਫ਼ਰਮਾਂਦੇ ਨੇ, “ਤਜ ਫਲ ਦੀ ਆਸ਼ਾ ਕਰਮ ਕਰੋ “ਫਲ ਦੇਣਾ ਵਸ ਹੋ ਦਾਤੇ ਦੇ ਕਿਉਂ ਤੁਸੀਂ ਉਡੀਕਾਂ ਵਿਚ ਮਰੋ ? ਮਤਲਬ ਕੀ ? ਗਿਲੇ,ਬਿਕੈਤਾਂ ਤੇ ਸ਼ਿਕਵੇ, ਦੁਖ ਕਸ਼ਟ ਨਿਰਾਸਾਂ ਦੇ ਸਭ ਸਿੱਟੇ ਹੈਨ ਉਡੀਕਾਂ ਦੇ, ਸਭ ਹੈਨ ਨਤੀਜੇ ਆਸਾਂ ਦੇ ਜੇ ਬਚਣਾ ਚਾਹੋ ਫਿਕਰਾਂ ਤੋਂ, ਤੇ ਗ਼ਮਾਂ, ਹੌਕਿਆਂ ਚੀਕਾਂ ਤੋਂ, ਤਾਂ ਸੁਣੇ ਨਾ ਸਿਫਤ ਉਡੀਕਾਂ ਦੀ ਬਲਕਿ ਰਹੁ ਦੂਰ ਉਡੀਕਾਂ ਤੋਂ
ਜਿਧਰ ਬਹੁਤੇ ਓਧਰ ਹਮ
ਬੜੇ ਹਨ ਓਹ ਲੋਕ ਜੋ ਜਗ ਤੇ ਸ਼ਾਹ-ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਣਦੇ ਨੇ
ਥੋੜੇ ਹਨ ਜੋ ਫਤੇਯਾਬੀਆਂ, ਵਿਚਲਾਂਦੇ ਵਿਚ ਰਣ ਦੇ ਨੇ
ਬੜੇ ਹਨ ਜੋ ੜਪਤੀ ਬਣ ਮੌਜਾਂ ਮੇਲੇ ਕਰਨ ਸਦਾ
ਥੋੜੇ ਹਨ ਜ ਬਣ ਮੌਦਾਗਰ ਦੌਲਤ-ਸ਼ੇ ਭਰਨ ਸਦਾ
ਬੜੇ ਹਨ ਜੋ ਦੁਨੀਆਂ ਅੰਦਰ ਮਜ਼ਾ ਲੈਣ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਦਾ
ਬੜੇ ਹਨ ਜੋ ਲੋਦੇ ਦਿਸਣ ਸੁਖ-ਅਰੋਗਤਾ ਪਰੀ ਦਾ
ਥੜੇ ਹਨ ਜੋ ਸਾਇੰਸ ਪੜ ਕੇ ਕਾਢਾਂ ਨਵੀਆਂ ਕਢਦੇ ਨੇ
ਥੋੜੇ ਹਨ ਜੋ ਸਾਰ ਚੀਰਨ ਤੇ ਪਰਬਤ ਨੂੰ ਵਢਦੇ ਨੇ
ਥੋੜੇ ਹਨ ਜੋ ਅਗੇ ਵਧ ਕੇ ਲੀਡਰ ਬਣਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ
ਥੋੜੇ ਹਨ ਹਰ ਫ਼ਨ ਦੇ ਮੌਲਾ, ਕਾਰੀਗਰ ਸਭ ਥੋਕਾਂ ਦੇ
ਬੜੇ ਹਨ ਜੋ ਚਿੱਡੂਕਾਰ ਬਣ ਬੁਰਸ਼ ਨਾਲ ਜਗ ਮੇਂਹਦੇ ਨੂੰ
ਥੜੇ ਹਨ ਜੋ ਮਹਾਂ ਕਵੀ ਬਣ ਕਲਮ ਨਾਲ ਜਗ ਕੇਂਹਦੇ ਨੇ
ਬੜੇ ਹਨ ਜੋ ਇਸ਼ਕ ਕਮਾ ਕੇ ਸਫਲ ਮਨੋਰਥ ਹੋ ਜਾਂਦੇ
-੯੩-
