"ਕਿਉਂ?’ਰ੍ਹੀਮੇ ਪੁਛਿਆ।
"ਅਖੇ — ਤੂੰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਏਂ”
ਰ੍ਹੀਮਾ ਹਸ ਪਿਆ, “ਮੈਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕਿਧਰੋਂ?"
"ਖੌਰੇ ਕਿਧਰੋਂ? ਤੂੰ ਤੇ ਮੁੰਡਾ ਏਂ, ਹੈ ਨਾ ਰ੍ਹੀਮਿਆਂ' ਮੁੜ ਦੋਵੇਂ ਖੇਡ ਵਿਚ ਮਗਨ ਹੋ ਗਏ।
ਇਹ ਗਲ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਲਾ ਬਖਸ਼ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੜਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਤੇ ਰੀਮੇ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਰੱਤੋ ਨਾਲ ਖਾਇਆ ਪੀਆ ਨਾ ਕਰੇ। ਅਲਾ ਬਖਸ਼ ਤੇ ਉਹਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਗਲ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੱਢੀ, ਪਰ ਦਿਲਾਂ ਉਤੇ ਅਸਰ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਉਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਅਲਾ ਬਖਸ਼ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਘਰ ਇਕ ਮੌਲਵੀ ਜੀ ਆਏ ਹੋਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਰੱਤੋਂ ਤੇ ਰ੍ਹੀਮਾ ਅਲਾ ਬਖਸ਼ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਖੇਡਦੇ ਤੇ ਕਦੇ ਇਕੋ ਭਾਂਡੇ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲੈਂਦੇ ਤਾਂ ਮੌਲਵੀ ਗਹੁ ਨਾਲ ਤਕਦਾ।
ਇਕ ਦਿਨ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਅਲਾ ਬਖਸ਼ ਦੇ ਘਰ ਗੇਂਦ ਨਾਲ ਪਏ ਖੇਡਦੇ ਸਨ, ਤੇ ਮੌਲਵੀ ਜੀ ਇਕ ਬੰਨੇ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ, ਰੌਡੋ ਨੇ ਗੇਂਦ ਜੋ ਸੁੱਟੀ ਤਾਂ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਦੇ ਮੌਲਵੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜਾ ਵੱਜੀ। ਮੌਲਵੀ ਜੀ ਕ੍ਰੋਧ ਆਤ੍ਰ ਹੋ ਕੇ ਕੁੜੀ ਵਲ ਦੌੜੇ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਗਿੱਚੀਓਂ ਝੰਜੋੜ ਕੇ ਕਹਿੰਦੇ “ਕਾਫ਼ਰ ਕੁੜੀ। ਮੇਰੀ ਨਮਾਜ਼ ਕਜ਼ਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੂ । ਨਾਲੇ ਇਕ ਧੱਫਾ ਕੱਢ ਮਾਰਿਆ। ਰੱਤੋ ਰੋਂਦੀ ਰੋਂਦੀ ਘਰ ਨੂੰ ਟੁਰ ਪਈ। ਰ੍ਹੀਮਾ ਉਹਨੂੰ ਨਾਲ ਨਾਲ ਚੁਪ ਕਰਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦਾ ਸੀ। “ਚੁਪ ਕਰ ਰੱਤੋ ਮੌਲਵੀ ਬੜਾ ਭੈੜਾ ਹੈ" ਤੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਏ।
ਮੌਲਵੀ ਨੇ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਘਰ ਰ੍ਹੀਮੇ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕਾਫ਼ਰਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਰ੍ਹੀਮੇ ਨਾਲ ਨਾ ਫਿਰਨ ਦਿੱਤਾ ਕਰੋ 1 ਕਾਫ਼ਰਾਂ ਦਾ
ਮੋਮਨਾਂ ਨਾਲ ਕੀ ਮੇਲ?"
108
