ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਭੁੱਖੀਆਂ ਰੂਹਾਂ.pdf/126

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

"ਕੂੰਦੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਤੇ ਮੂੰਹੋਂ ਫੁਟ" ਮਾਂ ਦੁਖੀ ਹੋਈ ਹੋਈ ਸੀ।

ਰਂਤੋ ਫੇਰ ਕੁਝ ਨ ਬੋਲੀ — ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਬੈਠੀ ਰਹੀ।

"ਅਜ ਮੈਂ ਹਾਂ ਜਾਂ ਨਾਂਹ ਵਿਚ ਉੱਤਰ ਲੈ ਕੇ ਹੀ ਹਿਲਾਂਗੀ ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਆਈ ਤੋਂ ਤੁਲੀ ਹੋਈ ਸੀ।

"ਹਛਾ ਮਾਂ ਅਜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਬੋਲਾਂਗੀ ਰੱਤੋਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਕਿਹਾ।

ਮਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਧੀਰਜ ਆਇਆ। ਉਸ ਧੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਸਿਖਿਆ ਦਿਤੀ। ਰੱਤੋ ਚੁਪ ਕਰ ਕੇ ਸੁਣਦੀ ਗਈ, ਸੀਕਰ ਸਿਲ ਹੋ ਗਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਰੱਤੋ ਜਦੋਂ ਰੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਗਈ, ਤਾਂ ਤੂਤਾਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਓਹਲੇ ਰੀਮਾ ਉਹਨੂੰ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਮੁੜਿਆ ਆਉਂਦਾ ਮਿਲ ਪਿਆ। ਪਰ ਰੱਤੋ ਬਿਨਾਂ ਬੋਲੇ ਟੁਰਦੀ ਗਈ। ਗਿਆ। ਕਈ

"ਰੱਤੋ!” ਗੁੰਮੇ ਵਾਜ ਦਿਤੀ।

ਰੱਤੋ ਖਲੋ ਗਈ ਪਰ ਕਈ ਕੁਝ ਨਾ

"ਅਜ ਕ ਹੋਇਆ ਹੈ?’ਰੀਮੇ ਦਾ ਦਿਲ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ।

"ਅਜ ਤੋਂ................ ਰਤੋ ਅਗੋਂ ਬੋਲ ਨ ਸਕੀ।

"ਹਾਂ, ਹਾਂ, ਦਸ ਦੇ - ਅਜ ਤੋਂ ਕੀ? ਰੀਮਾ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਹੋ

"ਅਜ ਤੋਂ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨਾ ਬੋਲੀ' ਰੱਤੋ ਦਿਲ ਸਾਂਭ ਕੇ ਮਸਾਂ

"ਕਿਉਂ ਰੱਤੋ?”

"ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ....ਨਾਲ.....ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ' ਤੇ ਰੱਤੋ ਨੇ ਮੂੰਹ ਇਕ ਬੰਨੇ ਫੇਰ ਲਿਆ।

"ਰੀਮੇ ਨੇ ਰੱਤੋ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਲ ਤਕਿਆ। ਰੰਤੋ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ

ਮੋੜੀਆਂ ਜੋਡ਼ੇ ਦੋ ਟੱਪੇ ਸਨ।

110