ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਸਮਝੋ ਧਾਰਾ ਪਰਬਤੋਂ, ਮੈਦਾਨੇ ਧਾਈ।
ਲੇਖਾਂ ਲਾਂਦੀ ਕਾਲ ਦਾ, ਸਫ਼ ਸੂੜ੍ਹ ਬਣਾਈ।
ਚਾਬਕ ਸ਼ਾਹ ਸਵਾਰ ਦੀ, ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਭਜਾਈ।
ਹੱਥੀ ਚਰਖੇ ਕਾਲ ਦੀ, ਜਿਸ ਫ਼ੌਜ ਕਤਾਈ।
ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਤਪਦਿਆਂ, ਸੰਨ੍ਹ ਸੀਨੇ ਲਾਈ।
ਫਾੜੀ ਫਾੜੀ ਕਰ ਗਈ, ਦਲ ਦੀ ਵਡਿਆਈ।
ਨਾਂੜੀ ਸਮਝੋ ਕੌਮ ਦੀ, ਗੁਰ ਵੈਦ ਚਲਾਈ।
ਸ਼ਾਹੀ ਫ਼ੌਜ ਸਵਾਉਂਦਿਆਂ, ਝਟ ਕੌਮ ਜਗਾਈ।
ਤਰਦੀ ਮੱਛੀ ਉੱਡਣੀ, ਰੱਤ ਵਹਿਣੇ ਭਾਈ।
ਦੇਂਦੀ ਸ਼ਾਹ ਜਹਾਨ ਨੂੰ, ਹਕ ਖ਼ਾਤਰ ਸਾਈ।
ਕੜ ਕੜ ਕੀਤੀ ਹੱਡੀਆਂ, ਜਮ-ਦਾੜ੍ਹ ਸਦਾਈ।
ਓਹੋ ਟਿੱਕੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਗਲ ਲਾਈ।
ਡੋਰ ਜਿਵੇਂ ਹਕ ਬਾਜ਼ ਦੀ, ਗੁਰ ਸਾਂਭ ਵਖਾਈ।
ਭੌਣੀ ਆਖੋ ਕਾਲ ਦੀ, ਗੁਰਦੇਵ ਭਵਾਈ।
ਖੂਹ ਜਿਵੇਂ ਪੰਜਾਬ ਹੈ, ਜਲ ਅਮਨ ਲਿਆਈ।
ਕਪਿਆ ਦੁਸ਼ਮਨ ਖੇਤ ਨੂੰ, ਭੋਂ ਸਾਫ਼ ਕਰਾਈ।
ਜਾਣੋ ਜਟੀ ਸਾਰ ਦੀ, ਕੁਰ ਹੀ ਗੁਡਾਈ।
ਰੱਤ ਚਵਾਈ ਮੁਖ ਚੋਂ ਤੇ ਅਣਖ ਉਗਾਈ,
ਝੱਖੜ ਝੁਲੇ ਦੇਸ ਤੇ, ਨਾ ਕਿਸੇ ਪੁਟਾਈ।
ਹੈ ਕੱਟਣੀ ਦਲ ਕੂੰਡਿਓਂ, ਲਾਹ ਗਈ ਮਲਾਈ।
੭੪.
