ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਭੁੱਖਿਆ ਨੂੰ ਜੇਹੜਾ ਆਂਹਦਾ ਏ,
ਮੈਂ ਮਾਲਕ ਤਿਰੇ ਨਸੀਬਾਂ ਦਾ।
ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਪਿਟਣ ਚੀਕਣ ਉਹ,
ਖੱਡਾਂ ਵੀ ਪੁੱਟੀਆਂ ਜਾਵਣ ਨਾ।
ਟੁਰਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇ ਨੰਗਿਆਂ ਤੋਂ,
ਲੱਤਾਂ ਵੀ ਚੁੱਕੀਆਂ ਜਾਵਣ ਨਾ।
ਬਸ ਫਿਰ ਕੀ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਹੀ,
ਆ ਮੇਰੇ ਪੈਰੀਂ ਪੈ ਜਾਵੇ।
ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਪਸ਼ਚਾ-ਤਾਪ ਕਰੇ,
ਬਸ ਮੇਰੀ ਸ਼ਰਨੀ ਢਹਿ ਜਾਵੇ।
ਮੜ ਕੱਠੇ ਕਰ ਦੇ ਰੱਬਾ ਤੂੰ,
ਹੁਣ ਪ੍ਰੇਮ ਨਗਰ ਵਿਚ ਵੱਸਾਂਗੇ।
ਜੀਵਾਂਗੇ ਸਦਕੇ ਵੀਰਾਂ ਦੇ,
ਵੀਰਾਂ ਵਿਚ ਬਹਿ ਬਹਿ ਹੱਸਾਂਗੇ।
ਹਾਕਮ ਨ ਕੋਈ ਹੋਵੇਗਾ,
ਮਹਕੂਮ ਨ ਕੋਈ ਹੋਵੇਗਾ।
ਤਕੜਾ ਨਾ ਜ਼ੁਲਮ ਕਮਾਵੇਗਾ,
ਮਾੜਾ ਨ ਮੁੜਕੇ ਰੋਵੇਗਾ।
ਫ਼ਾਂਸੀ ਤੇ ਜੇਲ੍ਹ ਨ ਹੋਵੇਗੀ,
ਖੁਲ੍ਹੇ ਮੈਦਾਨੀ ਜੀਵਾਂਗੇ।
ਘੁਟ ਘੁਟ ਵੀ ਤੇਰੇ ਅੰਮ੍ਰਤ ਦੀ,
ਵੰਡ ਤੁਪਕਾ ਤੁਪਕਾ ਪੀਵਾਂਗੇ!
-੧੭੧-
