ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।
"ਬੰਦਾ ਸਮਝਦਾਰ ਹੈ।" ਉਸਦੇ ਉੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਕਮਰੇ 'ਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਸਨੇ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਮੇਜ਼ ਦੇ ਦਰਾਜ਼ ਖੋਲ੍ਹੇ। ਹਰ ਚੀਜ਼ ਠੀਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪਈ ਸੀ। ਉਹ ਖ਼ੁਦ 'ਤੇ ਐਨਾ ਗੁੱਸੇ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਪਹਿਚਾਣ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਕਾਗਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਗਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਸਨੂੰ ਤਲਾਸ਼ ਸੀ। ਆਖ਼ਿਰ ਉਸਨੂੰ ਸਾਇਕਲ ਦਾ ਲਾਇਸੈਂਸ ਮਿਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਹ ਵਾਰਡਰਾਂ ਵੱਲ ਵਧਿਆ, ਪਰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਹੱਥ ਲੱਗਿਆ। ਉਹ ਫ਼ਿਰ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੰਤ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਉਸਦਾ ਜਨਮ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਹ ਦੂਜੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਵਧਿਆ, ਦੂਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਫ਼ਰਾਅ ਗ਼ਰੁਬਾਖ਼ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਈ। ਇੱਕ ਪਲ ਦੇ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਇੱਕ ਹੋਈ, ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਕੇ. ਨੂੰ ਪਛਾਣਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਫ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾ ਕੇ ਵਾਪਸ ਭੱਜੀ ਅਤੇ ਬੜੀ ਸਾਵਧਾਨੀ ਨਾਲ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਕੇ. ਦੇ ਕੋਲ- 'ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਆਓ'-ਕਹਿਣ ਦਾ ਪੂਰਾ ਮੌਕਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਕਮਰੇ ਦੇ ਐਨ ਵਿਚਕਾਰ ਹੱਥ 'ਚ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਫੜਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਬੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਦੋਂ ਹੀ ਵਾਰਡਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਚੀਕ ਕੇ ਆਈ। ਇਸ ਤੋਂ ਕੇ. ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਉਸਦੇ ਨਾਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਖੁਲ੍ਹੀ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਖਾ ਰਹੇ ਸਨ।
"ਉਹ ਅੰਦਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਈ?" ਉਸਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।
"ਉਸਨੂੰ ਇਸਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੈ।" ਲੰਮੇ ਵਾਰਡਰ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਤੂੰ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰ ਏਂ?"
"ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰ ਕਿਵੇਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ?"
"ਤੂੰ ਫ਼ਿਰ ਉਹੀ ਗੱਲ ਫੜ੍ਹ ਲਈ।" ਵਾਰਡਰ ਨੇ ਬਰੈਡ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਸ਼ਹਿਦ ਦੇ ਡੱਬੇ 'ਚ ਡੁਬੋਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, "ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ।"
"ਤੈਨੂੰ ਦੇਣਾ ਪਵੇਗਾ।" ਕੇ. ਬੋਲਿਆ, "ਆਹ ਲਓ ਮੇਰੇ ਪਛਾਣ-ਪੱਤਰ! ਅਤੇ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਕਾਗਜ਼ ਵਿਖਾਓ, ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰੀ ਵਰੰਟ ਵਿਖਾਓ।"
14
