ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਕਿਓਂ ਨਾ ਹੁਣ ਵੀ ਸਹਿ ਗਿਆ?
ਲੁਕਾਂਦਾ ਲੁਕਾਂਦਾ
ਦਰਦ ਅਪਨਾ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ।
ਇਕ ਹੂਕ ਨਿਕਲੀ-
ਸੋਚਿਆ!
ਕੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਰਦੇਸ ਦੀ?
ਵੇਖਿਆ-
ਓਹ ਦੂਰ ਬੱਦਲ,
ਯਾਦ ਆਈ ਓਸ ਦੀ।
ਆਖਿਆ
ਏਂਓਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ,
ਸਚਮੁਚ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਫੇਰ ਨੇ;
ਏਹੋ ਬੱਦਲ
ਰੱਲ ਕੇ ਤੱਕੇ ਸਨ ਕਦੀ।
ਪਰ ਓਦੋਂ ਇਹ ਕਿੰਗਰੇ।
ਏਦਾਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਵੱਖਰੇ।
ਅੱਜ ਇਹ ਦੂਰ ਦੂਰ ਨੇ।
ਨੀਲੇ ਨੀਲੇ ਕਿਵੇਂ ਅੱਜ
ਰੋਣ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਨੇ।
ਦਿਲ ਤੇ ਕਰਦੇ
ਉੱਡ ਜਾਂ....ਉੱਡ ਜਾਂ
ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।
ਪਲ ਦੇ ਅੰਦਰ
੧੦੧
