ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਯਾਦਾਂ
ਕਦੀ ਸਾਡੀਆਂ ਉਡਦੀਆਂ ਡਾਰਾਂ,
ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਉਡਾਵੇਂ।
ਕਦੀ ਕਲੋਲ ਕਰਦਿਆਂ ਸਾਨੂੰ,
ਟਹਿਣੀ ਤੋਂ ਪਟਕਾਂਵੇਂਂ।
ਬਚੇ ਕਦੀ ਮਸੂਮ ਅਸਾਡੇ,
ਚੋਗਾ ਲੈਂਦੇ ਲੈਂਂਦੇ।
ਬਨਕੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਤੇਰਾ,
ਕਦਮਾਂ ਵਿਚ ਢੈ ਪੈਂਦੇ।
ਕਈ ਸਾਡੀਆਂ ਵਸਦੀਆਂ ਕੌਮਾਂ,
ਉਜੜ ਪੁਜੜ ਗਈਆਂ।
ਕਈ ਸਾਡੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਨਸਲਾਂ,
ਅਸਲੋਂ ਹੀ ਮਿਟ ਰਹੀਆਂ।
ਬੁਲ ਬੁਲ ਰੋ ਰੋ ਫਾਵੀ ਹੋਈ,
ਕੋਇਲ ਸੜ ਸੜ ਕਾਲੀ।
ਅਜ ਤੀਕਰ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨਾ ਦਰਦੀ,
ਸਾਡੀ ਸੁਰਤ ਸੰਭਾਲੀ।
ਕਦੋਂ ਤੀਕ ਸਾਡੇ ਸਿਸਕਨ ਨੂੰ,
ਵੇਖ ਵੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੋਸੈਂ।
੧੦੫
