ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਯਾਦਾਂ
ਸੁਨ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਸਾਰੇ ਛਾਈ।
ਨੀਂਦ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਸਭ ਤੇ ਆਈ।
ਨੀਦ ਉਹਨਾਂ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਕਿਥੇ।
ਰੜਕੇ ਖੜੀ ਜੁਦਾਈ ਜਿਥੇ।
ਬੀਨਾ ਗਲ ਵਿਚ ਬਾਹਵਾਂ ਪਾਕੇ।
ਅਖੀਆਂ ਜੋਤਿਨ ਦੇ ਵਲ ਚਾਕੇ।
ਆਖੇ ‘ਰਾਤ ਅਜ ਦੀ ਜਗ ਉੱਤੇ।
ਜਾਗ ਲਈਏ ਜਦ ਲੋਕੀ ਸੁੱਤੇ।
ਜਦ ਲੋਕੀ ਜਾਗਨਗੇ ਭਲਕੇ।
ਦਿਨ ਵੇਖਨਗੇ ਅਖਾਂ ਮਲਕੇ।
ਹੋਸਨ, ਡੇਰੇ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ।
ਕਿਸੇ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਸਾਡੇ।'
ਫਿਰ ਸਹਿਮੀ ਕੰਬੀ ਤੇ ਡੋਲੀ।
ਹਥ ਦਿਲਬਰ ਦਾ ਘੁਟ ਕੇ ਬੋਲੀ।
"ਕਿਉਂ ਘੜਯਾਲ ਨਹੀਂ ਟੁਟ ਜਾਂਦਾ।
ਚਾ ਮੇਰੇ ਦੀ ਉਮਰ ਘਟਾਂਦਾ।
ਰਾਤ ਪਈ ਕਿਉਂ ਕਰਦੀ ਕਾਹਲੀ।
ਮੇਰੀ ਘੜੀ ਮੁਰਾਦਾਂ ਵਾਲੀ।
੧੮
