२० ਜਵਾਬ ਰਾਣੀ ਬਾਲ ਸੁੰਦਰਾਂ) ਡਾਲ-ਡੋਰ ਮੇਰੀ ਐਸੀ ਹੁਸਨ ਵਾਲੀ ਡੌਰ ਭੌਰ ਤੈਨੂੰ ਦਿਆਂ ਕਰ ਜੋਗੀ ਗੁਰੁਭਾਈ ਤੇ ਗੁਰੂ ਵੀ ਭੁਲ ਜਾਵੀਂ ਐਸਾ ਸੁਧ ਹੋਵੇ ਭੁੱਲੀਂ ਘਰ ਜੋਗੀ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ਨਾਗਨਾਂ ਜਦੋਂ ਵੇਖੇ ਜਾਵੇਂ ਵੇਂਹਦਿਆਂ ਸਾਰਹੀਮਰ ਜੋਗੀ ਅਗੇ ਕਈ ਡਿਠੋ ‘ਗਯਾਨ' ਤੁਧ ਵਰਗੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਦਸ ਜਾ ਡਰ ਜੋਗੀ (ਜਵਾਬ ਗੋਪੀ ਚੰਦ) ਜ਼ੇ-ਜ਼ੋਰ ਹੈ ਹੁਸਨ ਦਾ ਚਾਰ ਦਿਨਦਾ ਢੱਲ ਜਾਵਣਾ ਅੰਤਨੂੰ ਰਾਣੀਏਂ ਨੀ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰੀਆਂ ਕੋਝੀਆਂ ਸੂਰਤਾਂ ਏਕੇ ਜਹੀਆਂਈਸਾਰੀਆਜਾਣੀਏਂ ਨੀ ਸਿਰਤੇ ਮੌਤਬੈਠੀਲਿਸ਼ਕਾਂ ਮਾਰਦੀਏ ਰੰਨੇ ਪੱਟੀਆਂ ਕਾਹਨੂੰ ਲਸ਼ਕਾਨੀਏਂ ਨੀ ‘ਯਾਨ’ਮੁਫਤਦਾਮਗਜ਼ ਖਪਾਨਾਹੀਂ ਮਰਦ ਫਾਹਨੀਏਂਤੇਮੱਥਾ ਲਾਨੀਏਂ ਨੀ (ਜਵਾਬ ਰਾਣੀ ਬਾਲ ਸੁੰਦਰੀ) ਸੀਨ-ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਛਡਕੇ ਤੇ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਪਲੰਘ ਤੇ ਆ ਜੋਗੀ ਵੇ ਮੈਂ ਬਾਂਦੀਆਂ ਸੁਣੇ ਗੁਲਾਮ ਤੇਰੀ ਇਕ ਵਾਰ ਆ ਗਲੇ ਲਗਾ ਜੋਗੀ ਮੈਂ ਪਿਆਸਪਿਆਸ ਕੁਰਲਾਂਵਦੀ ਹਾਂ ਸ਼ਰਬਤ ਵਸਲਦਾ ਘੁਟ ਪਿਲਾ ਜੋਗੀ ‘ਗਯਾਨ' ਝਗੜਦੇ ਝਗੜਦੇ ਪਹਰ ਹੋਯਾ ਪਰਦਾ ਸ਼ਰਮ ਹਯਾ ਦਾ ਚਾ ਜੋਗੀ (ਜਵਾਬ ਗੋਪੀ ਚੰਦ) ਸ਼ੀਨ-ਸ਼ਰਮਕਰ ਰਾਣੀਏਂ ਦਿਲੋਂ ਰਤੀ ਮੁਢੋਂ ਇਕ ਦੇਨਾਲ ਚਾ ਲਾਵੀਏ ਨੀ ਕਰਦਾ ਪਤੀਦੀ ਕੋਈ ਵੀ ਰੀਸਨਾਹੀਂ ਐਵੇਂ ਯਾਰ ਨ ਬਹੁਤ ਬਣਾਵੀਏ ਨੀ ਭਾਵੇਂ ਹੋਵੇ ਮੰਦਾ ਭਾਵੇਂ ਹੋਵੇ ਚੰਗਾ ਨਿਤ ਪਤੀ ਦੇ ਚਰਨ ਦਬਾਵੀਏ ਨੀ ਪਤੀ ਆਪਣੇ ਦੀ ਛੇਜ ਮਾਣੀਏ ਨੀਂ ਨਹੀਂ ਗੈਰ ਤੇ ਚਿਤ ਡੁਲਾਵੀਏ ਨੀ ਸੁਵਾਦ-ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਨਹੀਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤਾਈਂ ਸਿਰਓਹਨਾਂ ਸੁਆਹ ਦਾਛਹੈ ਨੀ ਮਿੱਟੀ ਉਨ੍ਹਾਂਦੀ ਬਲੇ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ ਲੰਘਣ ਸ਼ਰਮ ਥੀਂ ਮੁਖ ਨੂੰ ਕਜਹੈ ਨੀ ਫੋਲਨ ਜੋ ਅਰੂੜੀਆਂ ਵਾਂਗ ਕਾਵਾਂ ਜਗਾ ਜਗਾ ਤੇ ਪੈਂਵਦੀ ਕਲ ਹੈ ਨੀ `ਗਯਾਨ ਚੰਦ` ਕਾਲਾ ਮੂੰਹ ਕਰਦਿਆਂ ਨੀ ਅਗਰਬ ਦੇ ਆਂਵਦੀ ਲਜਹੈ ਨੀ ਵਾਦ-ਜ਼ਰਬ ਜਦ ਮੌਤਦੀ ਲਗਣੀਏਂਫੇਰ ਪਟਣੀ ਉਤਾਂ ਨਿਗਾਹ ਨਾਹੀਂ ਮੂਰਖ ਸੈਂਕੜੇ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਲਾਣ ਅਰਬੇ ਏਥੇ ਪਲਦਾ ਪਲ ਵਿਸਾਹ ਨਾਹੀਂ ਟੂਣੇ ਹਾਰੀਏ ਹੁਸਨ ਪਿਆਰੀਏ ਨੀ ਰਾਹ ਜਾਂਦੀਆਂ ਮੁਰਗੀਆਂ ਫਾਹ ਨਾਹੀ
