ਲਹਿੰਦੀ ਪੰਜਾਬੀ 'ਸ਼ਬਦ-ਕੋਸ਼'
ਖ਼ਫ਼ਣੀ: ਫ਼ਕੀਰ ਦੀ ਝੱਗੀ
ਫੂਕ ਚਾ ਖ਼ਫ਼ਨੀ ਭੰਨ ਸੱਟ ਕਾਸਾ।
(ਝੱਗੀ ਸਾੜ ਦੇ ਤੇ ਕਾਸਾ ਤੋੜ ਸਿੱਟ-ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਮੇਰ ਤਿਆਗ)
ਖ਼ਬਤ: ਧੁੰਨ
ਖ਼ਬਤ ਸਵਾਰ ਥੀ ਵੰਞੇ ਤਾਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਮਿਲ ਵੈਸੀ।
(ਧੁੰਨ ਸਵਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਮਿਲ ਜਾਉ)
ਖਬੜਾ/ਖੱਲਾ: ਛਿੱਤਰ/ਖੌਸੜਾ/ਪੌਲਾ
ਲੁੱਚੇ ਲੰਡੇ ਖਬੜੇ/ਖੱਲੇ ਖਾਂਦੇਨ ਪਰ ਸੁਧਰਦੇ ਨਿਨ੍ਹ।
(ਲੁੱੱਚੇ ਲੰਡੇ ਛਿੱਤਰ ਖੌਸੜੇ/ ਪੌਲੇ ਖਾਂਦੇ ਨੇ ਪਰ ਸੁਧਰਦੇ ਨਹੀਂ)
ਖਬੀ ਖਾਂ/ਨਾਢੂ ਖਾਂ: ਕਹਿੰਦੇ ਕਹਾਉਂਦੇ
ਕਚਾਹਰੀ ਵਿਚ ਡੇਖੋ, ਖਬੀ ਖਾਨਾਂ/ਨਾਢੂ ਖਾਨਾਂ ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਨਿਵਣਾ ਹੁੰਦੈ।
(ਕਚਹਿਰੀ ਵਿਚ ਵੇਖੀ, ਕਹਿੰਦੇ ਕਹਾਉਂਦੇ ਕਿਵੇਂ ਝੁਕਦੇ ਹੈਣ)
ਖ਼ਮ ਵਿੰਗ
ਤ੍ਰਕਲੇ ਦੇ ਖ਼ਮ ਲਿੱਤਰ ਨਾਲ ਨਿਕਲ ਰੈਂਦੇ ਹਿਨ।
(ਤਕਲੇ ਦੇ ਵਿੰਗ, ਛਿੱਤਰਾਂ ਨਾਲ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ)
ਖਰ/ਖਰਕਾ/ਖਰਦੁਮ: ਗਧਾ/ਫੇਟੀ ਪਾਣ ਵਾਲਾ
ਖਰਕਾ/ਖਰ ਦਿਮਾਗ ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਸੰਗਦੈ ਪਰ ਖਰਦੁਮ ਕਾਰਾ ਕਰ ਡੀਂਦੈ।
(ਗੱਧਾ/ਗੱਧੇ ਦਿਮਾਗ ਵਾਲਾ ਸਿੱਖ ਸਕਦੇ,ਫੇਟੀ ਪਾਊ ਕਰਤੂਤ ਕਰ ਦਿੰਦੈ)
ਖਰੈਤ: ਦਾਨ
ਫਕੀਰਾਂ ਕੂੰ ਜੇ ਖਰੈਤ ਨਹੀਂ ਡੇਵਣੀ ਤਾਂ ਧੱਕਾ ਨਾ ਡੇ।
(ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਨੂੰ ਜੇ ਦਾਨ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਤਾਂ ਧੱਕਾ ਤਾਂ ਨਾ ਦੇ)
ਖ਼ਲੀਫ਼ਾ: ਕੰਮ ਚੋਰ / ਇਸਲਾਮੀ ਮੁੱਖੀ
ਖਲੀਫਾ ਹੂੰਦਾ ਹਾਈ ਤੇ ਹੁਣ ਅਲ੍ਹਾ ਦੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ਨਾਲ ਖਲੀਫਾ ਥੀ ਗਿਐ।
(ਕੰਮ ਚੋਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਰੱਬ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਇਸਲਾਮੀ ਮੁੱਖੀ ਬਣ ਗਿਐ)
ਖਲੋ: ਖੜ
ਕਤਰਾ ਖਲੋ ਵੰਞ, ਨਾਲ ਤਾਂ ਰਲਣ ਗੇ।
(ਜ਼ਰਾ ਖੜ ਜਾ, ਨਾਲ ਤੇ ਰਲਣ ਦੇ)
ਖੜੱਪਾ: ਉਡਣਾ ਸੱਪ
ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਕੀ ਕਿਹਾ, ਛੋਹਰ ਖੜੱਪਾ ਥੀ ਗਿਐ।
(ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਕੀ ਕਿਹਾ, ਮੁੰਡਾ ਉਡਣਾ ਸੱਪ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ)
ਖੜਦੂੰਬਾ/ਖੜਦੂੰਬੀ: ਛਤਰਾ/ਮਾਦਾ ਛਤਰਾ
ਛੇੜੂਆਂ ਕੀ ਖੜਦੂੰਬੇ ਤੇ ਖੜਦੂੰਬੀ ਕੀ ਪਛਾਣ ਹੋਵੇ।
(ਵਾਗੀਆਂ ਨੂੰ ਨਰ ਤੇ ਮਾਦਾ ਛਤਰੇ ਦੀ ਪਛਾਣ ਹੁੰਦੀ ਹੈ)
(53)
