ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਤਵਾਰਾ.pdf/9

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ

ਸੁਨ ਝਾਂਜਰ ਛਨਕਾਰ ਕੀ। ਮੁਖ ਸੇ ਪਲੂਹ ਹਟਿਓ ਬਾਦਰ ਕੇ ਚੰਦ ਛੁਟਿਓ ਬਾਜੂਬੰਦ ਬਾਜ ਫੜ ਖੜੀ ਹੈ ਕਿਵਾਰਕੀ। ਬਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਕਹੇ ਪੁਕਾਰ ਛਬਿ ਦੇਖੀ ਹੈ ਅਪਾਰ ਗਲ ਮੈ ਅਨਾਮ ਮੂੰਗਾ ਚੌਕੀ ਹੱਸ ਹਾਰਕੀ॥੧੬॥ਕ:।। ਮੁਖ ਹੈ ਮਯੰਕ ਭੌਹਾਂ ਚਾਪ ਮੈਨ ਬੰਕ ਕੁਚ ਪੀਨ ਝੀਨ ਲੰਕ ਜਨ ਰਚੀ ਮੁਖ ਚਾਰੀ ਹੈ। ਲੋਚਨ ਬਿਸਾਲ ਭਾਲ ਲਾਲ ਬਿੰਬ ਹੋਠ ਜਾਂਕੇ ਬਾਕੇ ਦਸਤ ਪਾਤ ਕ੍ਰਾਂਤ ਮੋਤੀਅਨ ਕੀ ਪਾਰੀ ਹੈ। ਕੋਕਲਾ ਕਲਾਪੀ ਕੀਰ ਪੀਰਤ ਕਪੋਤ ਜੋਤ ਸਚੀਰਤਿ ਰੰਭਾ ਜਨ ਪੰਨਿਗ ਕੁਮਾਰੀ ਹੈ। ਗਜ ਸੋ ਗਮਨ ਹਾਰੀ ਹਰ ਸੋ ਰਮਨ ਕਿਧੋਂ ਬਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਰਾਧੇ ਸਮ ਸੁੰਦਰ ਇਕ ਨਾਰੀ ਹੈ॥੧੭॥ਕ:॥ ਦਾਨੇ ਹੈ ਅਨਾਰ ਦੰਦ ਚੰਦ ਸੀਸ ਸੋਹਿਤ ਹੈ ਹੋਠ ਲਾਲ ਦੇਖ ਲਾਲ ਲਾਲੀ ਨਾ ਲਹੱਤ ਹੈ। ਨੈਨ ਹੈ ਕਟਾਰ ਧਾਰ ਨਾਗ ਜਿਉਂ ਲਗਾਤ ਡੰਗ ਅੰਗ ਅੰਗ ਸੰਗ ਕੇ ਅਨੰਗ ਜੋ ਰਹਤ ਹੈ। ਹੀਰਨ ਕੋ ਹਾਰ ਲਾਲ ਚਾਲ ਹੈ ਗਜਿੰਦ ਜੈਸੀ ਸੁੰਦਰ ਸਰੀਰ