ਯਾਦ ਕਰ ਕਰਕੇ ਜਦ ਗੀਤ ਗਾਂਉਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਪੱਥਰ ਪੰਘਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਹੁੱਦੇਦਾਰ-ਉਰੇ ਆ ਜਾ।
ਜਸਵੰਤ(ਉਰੇ ਆਕੇ)-ਹੁਕਮ
ਹੁੱਦੇਦਾਰ-ਤੇਰੇ ਪਾਸ ਕੋਈ ਹਥਿਆਰ ਹੈ?
ਜਸਵੰਤ-ਕਟਾਰ ਹੈ।
ਹੁੱਦੇਦਾਰ-ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਦੇਹ।
ਜਸਵੰਤ-ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਪਾਸ ਕੀ ਰੱਖਾਂ?
ਹੁੱਦੇਦਾਰ-ਮੇਰਾ ਹੁਕਮ ਮੋੜਨਾ ਕਿਤਨਾ ਬੁਰਾ ਹੈ?
ਜਸਵੰਤ-ਨੀਕ ਹੈ,ਪਰ ਮੈਨੂੰਕਾਰਨ ਤਾਂ ਦੱਸੋ?
ਹੁੱਦੇਦਾਰ-ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਜਸਵੰਤ-ਕਿਸ ਕਸੂਰ ਬਦਲੇ?
ਹੁੱਦੇਦਾਰ-ਕਸੂਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਕੁਛ ਲੋੜ ਹੈ; ਜਦ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ਛੱਡ ਦਿਆਂਗਾ।
ਜਸਵੰਤ-ਫੇਰ ਕੈਦ ਦੀ ਕੀ ਲੌੜ ਹੈ, ਹੁਕਮ ਦਿਓ, ਕੰਮ ਨੇਕ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ।
ਹੁੱਦੇਦਾਰ-ਮੈਂ' ਕੁਛ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਮੈਂ ਮੁੱਦਤ ਤੌਂਰੇ ਵਰਗੇ ਦੀ ਦੂਡ ਵਿਚ ਸਾਂ, ਖ਼ਬਰੇ ਤੇਥੋਂ ਕੰਮ ਚੱਲੇ।
ਜਸਵੰਤ-ਫੇਰ ਮੇਨੂੰ ਬੇਗੁਨਾਹ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਲੋੜ ਬਦਲੇ ਕੇਦ ਕਿਉ ਕਰਨਾ?
ਹੱਦੇਦਾਰ-ਮੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ।
ਜਸਵੰਤ-ਇਨਸਾਫ...ਇਨਸਾਫ...ਇਨ...।
ਹੁੱਦੇਦਾਰ-ਇਨਸਾਫ,ਇਨਸਾਫ,ਇਨਸਾਫ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਲੋੜ ਕਿਉ ਪੈਦੀ?
ਹੁਣ ਬੋਲਣ ਦਾ ਵੇਲਾ ਨਹੀਂ,ਚੁਪਚਾਪ ਟੂਰ ਪਓ, ਨਹੀਂ" ਤਾਂ ਸ਼ੋਰ ਨਹੀ" ਹੈ।
ਜਸਵੰਤ-ਇਕ ਗਲ ਸੁਣ ਲਓ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਲਓ। ਮਲ੍ਹਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀ ਕਿਸੇ ਭਾਲ ਵਿਚ ਹੋ ਅਰ ਜਿਸ ਮਾਮਲੇ ਦੀ
-੧੫੧-
