ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/274

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੭੨)

ਤੁਮਕੋ ਇਹੀ ਬਾਤ ਹੈ ਲੇ ਲੇ ਉਸਨੇ ਲੇ ਲੀਏ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਲੀਏ ਮੁਝੇ ਰਾਹ ਬਤਲਾ ਦੋ ਜੋ ਮੈਂ ਅਪਨੇ ਦੇਸ਼ ਕੋ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਪਹੁਚ ਜਾਵੋਂ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਇਹੀ ਬੜੀ ਬਾਤ ਸਮਝ ਜੋ ਤੂ ਕੁਸ਼ਲਖ਼ੇਮ ਸੇ ਆਯਾ ਔਰ ਜੀਤਾ ਚਲਾ ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਆਜ ਤਕ ਯਹਾਂ ਸੇ ਜੀਤਾ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਅਬ ਇਤਨੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰ ਤੇਰੀ ਉਮਰ ਬੜੀ ਹੈ ਇਸਕੇ ਆਗੇ ਏਕ ਰਤਨੋਂ ਕੀ ਔਰ ਫਿਰ ਅਗਿਨ ਕੀ ਨਦੀ ਮਿਲੇਗੀ ਜੋ ਉਨਸੇ ਕੁਸ਼ਲ ਪੂਰਬਕ ਉਤਰ ਗਿਆ ਤੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਅਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਪਹੁਚੇਗਾ ਪਰ ਕਿਸੀ ਕਾ ਲਾਲਚ ਮਤ ਕਰਨਾ ਇਸੀ ਮੇਂ ਤੇਰਾ ਭਲਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੀ ਵਸਤ ਪਰ ਮਨ ਦੌੜਾਵੇਂਗਾ ਤੋ ਅਪਨੇ ਕੀਏ ਕੀ ਸਜ਼ਾ ਪਾਵੇਂਗਾ ਯਿਹ ਕਹਿ ਕੇ ਵੁਹ ਪਾਣੀ ਮੇਂ ਉਤਰ ਪੜੇ ਔਰ ਇਸਕੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਸੇ ਛਿਪ ਗਏ ਹਾਤਮ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਉਸੀ ਜਗਹ ਪਰ ਬੈਠਾ ਰਹਾ ਔਰ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਨਾਮ ਜਪਤਾ ਰਹਾ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਹੋਤੇ ਹੀ ਵਹਾਂ ਸੋ ਉਠ ਕਰ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹਾ ਜੋ ਥੋੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਗਿਆ ਥਾ ਤੋ ਏਕ ਨਦੀ ਦਿਖਾਈ ਦੀ ਕਿ ਉਸਕਾ ਪਾਣੀ ਸੋਨੇ ਜੈਸਾ ਦਿਖਾਈ ਦੀਆ ਉਸ ਸੇ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਉਤਰ ਗਿਆ ਕੁਛ ਦਿਨ ਮੇਂ ਏਕ ਹੋਰ ਨਦੀ ਦਿਖਾਈ ਦੀ ਹਾਤਮ ਉਸਕੋ ਦੇਖ ਕਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੂਆ ਇਸ ਲੀਏ ਕਿ ਪਿਆਸਾ ਬਹੁਤ ਥਾ ਜਬ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਪਹੁਚਾ ਤਬ ਉਸਕੇ ਕਿਨਾਰੇ ਹਜ਼ਾਰੋਂ ਮੋਤੀ ਕੰਕਰ ਸੇ ਪੜੇ ਦੇਖੋ ਜੋ ਏਕ ਏਕ ਅੰਡੇ ਕੇ ਸਮਾਨ ਥੇ ਉਨਕੀ ਚਮਕ ਸੇ ਆਂਖੇਂ ਝਪਕੀ ਜਾਤੀ ਥੀਂ ਔਰ ਦਾਮੋਂ ਕਾ