ਤੋਂ ਹੋਰ ਸੇਵਾ ਘੱਟ ਲੈਣ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਰਸਾਲਿਆਂ ਤੇ ਅਖਬਾਰਾਂ ਦਾ, ਵਿਤ ਅਨੁਸਾਰ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸੰਗਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕਰਾਉਣ ਜਾਂ ਗੁਰਦਵਾਰਾ ਕਮੇਟੀਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲੈਣ । ਜੇ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੀ ਡੋਲ ਬਣ ਜਾਏ ਤਾਂ ਸਮਝ ਲਖਾਂ ਖੱਟੇ । ਗੁਰਪੁਰਬਾਂ ਵੇਲੇ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਤੋਂ ਜਾਂ ਆਪ ਹੀ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਔਖੇ ਸੁਖਾਲੇ ਹੋਕੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਸੱਦੇ ਜਾਣ । ਓਹ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਵੇਲੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਢਾਲਣ ਤੇ ਵਿੱਦਿਆ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦੇਣ ।
ਏਹਨਾਂ ਧਰਮਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਭੰਡਾਰੇ ਹੋਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜੀਭ ਰਸੀਏ ਹੋਕੇ ਆਲਸ ਦੇ ਹੱਡ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਲੀਹ ਉੱਤੇ ਹੀ ਪਏ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਭੰਡਾਰੇ ਹੈਨ ਤਾਂ ਚੰਗੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਸਦਕਾ ਚਾਰ ਭਲੇ ਵਾਣਸਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਮੱਥੇ ਲੱਗੀ ਦਾ ਹੈ । ਹਾਂ ਅਠੇ ਪਹਿਰ ਭੰਡਾਰੇ ਕਰਨ ਕਰਾਉਣ ਦੀਆਂ ਸਬੀਲਾਂ ਸੋਚਣੀਆਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਨਾ ਸੋਭਦੀਆਂ ।
ਸਾਡੇ ਸੰਤ ਸਾਥੋਂ ਵਖਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਛੋਹ ਦਾ ਖਿਆਲ ਬਹੁਤ ਰਖਦੇ ਹਨ । ਜੇ ਕਈ ਵਾਰ ਹਦੋਂ ਵਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਬਸ ਗ੍ਰਹਿਸਤੀਆਂ ਤੋਂ ਸੁਚਮਤਾਈ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਛਕਿਆ ਤੇ ਲਾਂਭੇ ਹੋ ਗਏ । ਸਾਧੂਆਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਧਿਮੀ ਜਿਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।
ਹਿਸਤੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਕਸ਼-ਮਕਸ਼ ਵਾਲੀ ਹੋਂਦੀ ਹੈ । ਜੀਵਨ ਦੀ ਖਿਚ ਧੂਹ ਵਿਚ ਕਈ ਤਜਰਬੇ ਹੋਂਦੇ ਹਨ । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਡੇ ਸੰਤ ਕੋਰੇ ਜਿਹੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਸੋਚ ਸ਼ਕਤੀ ਘਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਡੇਰਿਆਂ ਡੇਰਿਆਂ ਦਾ ਭਾਈਚਾਰਾ ਜਿਹਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਹੈ। ਏਸ ਤਰਾਂ ਸੰਤ ਸਾਥੋਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੂਰ ਨਾ ਹੋ ਜਾਣ । ਏਹਨਾਂ ਸੰਤਾਂ ਪਾਸ ਛੋਟੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ । ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਖੇਡਾਂ ਵਲ ਵੀ ਧਿਆਨ ਜਾਨਾ ਹੋਇਆ । ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਖੇਡਾਂ ਦਾ
