(੧੦੧)
(੩) *ਅਵਤਾਰ
ਆਪ ਅਵਤਾਰਾਂ ਨੂੰ ਈਸ਼੍ਵਰ ਦਾ ਰੂਪ ਮੰਨਦੇ,
ਔਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਪਾਸਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਂ, ਪਰ ਸਿਖ
ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਏਹ ਕਥਨ ਕੀਤਾ ਹੈ:-
ਅਵਤਾਰ ਨ ਜਾਨਹਿ ਅੰਤ,
ਪਰਮੇਸਰ ਪਾਰਬ੍ਰਮ ਬੇਅੰਤ. (ਰਾਮਕਲੀ ਮ: ੫)
ਸੋ ਮੁਖ ਜਲਉ ਜਿਤ ਕਹਹਿ-"ਠਾਕਰ ਜੋਨੀ". (ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ )
ਜੁਗਹਿ ਜੁਗਹਿ ਕੇ ਰਾਜੇ ਕੀਏ ਗਾਵਹਿ ਕਰ ਅਵਤਾਰੀ,
ਤਿਨ ਭੀ ਅੰਤ ਨ ਪਾਇਆ ਤਾਂਕਾ, ਕਿਆ ਕਰ ਆਖ ਵੀਚਾਰੀ ?
(ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੩)
ਕੋਟ ਬਿਸਨੁ ਅਵਤਾਰ ਸੰਕਰ ਜਟਾਧਾਰ,
ਚਾਹਹਿ ਤੁਝਹਿ, **ਦਇਆਰ! ਮਨ ਤਨ ਰੁਚਿ ਅਪਾਰ.
(ਆਸਾ ਛੰਤ ਮ:੫)
ਦਸ ***ਅਉਤਾਰ ਰਾਜੇ ਹੋਇਵਰਤੇ ਮਹਾਂਦੇਵ ਅਉਧੂਤਾ,
ਤਿਨਭੀ ਅੰਤ ਨ ਪਾਇਓ ਤੇਰਾ ਲਾਇ ਥਕੇ ਬਿਭੂਤਾ.
(ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫)
*ਸਿੱਖਧਰਮ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਅਵਤਾਰ ਪੈਗ਼ੰਬਰ ਆਦਿਕ ਦੀ
ਨਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਔਰ ਨਾ ਕਿਸੇ ਉਪਕਾਰੀ ਔਰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਟਪੁਰਸ਼ ਦੀ
ਕਿਸੀਪ੍ਰਕਾਰ ਨ੍ਯੂਨਤਾ ਦੱਸੀਗਈ ਹੈ, ਕੇਵਲ ਏਹ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ
ਕਿ ਵਾਹਗੁਰੂ ਜਨਮ ਮਰਣ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈ ਔਰ ਓਹੀ ਉਪਾਸਨਾ
ਯੋਗ੍ਯ ਹੈ.ਅਵਤਾਰ ਆਦਿਕ ਸਭ ਉਸਦੇ ਆਗ੍ਯਾਕਾਰੀ ਬੰਦੇ ਹਨ.
**ਹੇ ਦਯਾਲੁ!
***ਮੱਛ, ਕੱਛ, ਵੈਰਾਹ, ਨ੍ਰਿਸਿੰਘ, ਵਾਮਨ, ਬੁਧ, ਪਰਸ਼ੁਰਾਮ,
ਰਾਮਚੰਦ੍ਰ , ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਤੇ ਕਲਕੀ.
