ਚੜਕੇ ਸਦਾ ਮੁਰਗਾਬੀਅਾਂ ਅਰ ਮੱਛੀਅਾਂ ਦਾ ਸਕਾਰ ਖੇਡਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ੲਿਸ ਛੰਭ ਦਾ ਨਾੳੁਂ ਨਲ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਹਿਰ ਕਿਰਨ ਜੋ ਕਲਾਨੌਰ ਦੇ ਹੇਠ ਵਗਦੀ ਹੈ, ਸੋ ੲਿਸੇ ਛੰਭ ਵਿਚੋਂ ਨਿੱਕਲੀ ਹੈ। ਅਤੇ ੲਿਹ ਜਾਗਾ ਅਜਿਹੀ ਚੰਗੀ ਸਕਾਰਗਾਹ ਹੈ, ਜੋ ਦੱਖਣ ਵਾਲਿਅਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ਵਿਚ ੲਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਖੁਸੀ ਦਾ ਦਰਿਅਾੳੁ ਠਾਠਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
Pathan Kot.
ਪਠਾਨਕੋਟ ੲਿਕ ਕਦੀਮੀ ਸਹਿਰ ਹੈ, ਜੋ ੳੁਹ ਦੀ ਅੰਬਾਰਤ ਬਹੁਤੀ ਪੱਕੀ, ਅਤੇ ਥੁਹੁੜੀ ਕੱਚੀ ਹੈ। ੳੁਸ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਪਾਸੇ ੲਿਕ ਪੱਕਾ ਚੂਨੇ ਗੱਚ ਕਿਲਾ ਹੈ; ੳੁਹ ਦੇ ਅਲੰਗਾਂ ਵਡੀਅਾਂ ੳੁੱਚੀਅਾਂ ਅਤੇ ਡਾਢੀਅਾਂ ਹਨ। ੲਿਹ ਕਿਲਾ ਸਾਹਜਹਾਂ ਪਾਤਸਾਹ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪਹਾੜ ਦੇ ਬੰਨੇ ੳੁਪੁਰ ੲਿਸ ਲੲੀ ਬਣਿਅਾ ਸੀ, ਜੋ ੲਿਸ ਮੁਲਖ ਦਾ ਹਾਕਮ ੲਿਸ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਕਰੇ। ਕੲੀ ਚਿਰ ੲਿਹ ਜਾਗਾ ਕਨੲੀਅਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਹੇਠ ਰਹੀ। ਤਾਰਾਸਿੰਘੁ ਕਨੲੀਅਾ, ਜੋ ਪਹਾੜ ਦੇ ਰਾਜੇ, ਜਿਹਾਕੁ ਨੂਰਪੁਰੀਅਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੲੀ ਰਾਜੇ ੳੁਹ ਦੀ ਤਾਬੇਦਾਰੀ ਵਿਚ ਚਲਦੇ ਸੇ, ੳੁਥੇ ਦਾ ਹਾਕਮ ਸੀ; ੳੁਨ ਕਿਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰਵਾਰ ਅਾਪਣੇ ਰਹਿਣ ਲੲੀ, ਵਡੇ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਅਜਿਹੇ ੳੁਚੇ ਘਰ ਬਣਾੲੇ ਸਨ, ਜੋ ਕੲੀਅਾਂ ਕੋਹਾਂ ਤੇ ਦਿਖਾਲੀ ਦਿੰਦੇ ਸੇ। ਪਰ ਸਨ ੧੧੮੮ ਹਿਜਰੀ ਵਿਚ ੲਿਕ ਬਾਰੀ ਚੰਦਾਸਿੰਘੁ ਅਤੇ ਗੰਡਾਸਿੰਘੁ ਨੇ, ਜੋ ਭੰਗੀ ਸਰਦਾਰ ਥੇ, ਰਾਮਗੜੀਅਾਂ ਦੀ ਸਿਖਲਾੳੁਟ ਪੁਰ, ੲਿਸ ਕਿਲੇ ਦੇ ਲੈਣ ਦਾ ਦਾਯਾ ਕੀਤਾ ਸਾ; ਜਾਂ ਅਦੀਨਾਨਗਰ ਪਹੁੰਚੇ, ਤਾਂ ੳੁਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹੁੰ ਵਿਚੋਂ ੲਿਕ ਮਰ ਗਿਅਾ, ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਨਿਰਾਸ ਹੋਕੇ ਪਿਛੇ ਨੂੰ ਹਟ ਗਿਅਾ, ਅਤੇ ੲਿਹ ਕਿਲਾ ੳੁਵੇਂ ਤਾਰਾਸਿੰਘੁ ਦੇ ਕੋਲ ਰਿਹਾ, ੳੁਸ ਵੇਲੇ ਤੀਕੁਰ ਜੋ ੳੁਹ ਦੇ ਪੁੱਤ
