ਅਜੇ ਗੁਰਬਖ਼ਸ਼ ਸਿੰਘ ਚਿੱਠੀ ਉਤੇ ਸਹੀ ਹੋਈ ਦੇਖ ਹੀ ਰਿਹਾ। ਸੀ ਕਿ ਡਾਕਟਰ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸਿੰਘ ਦਾ ਨੌਕਰ ਇਕ ਹਥੀਂ ਚਿੱਠੀ ਲੈ ਕੇ ਅੰਦਰ ਪੁਜ ਗਿਆ ।
“ਕੀ ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਡਾ: ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਵਲੋਂ ਆਈ ਹੈ ? ਗੁਰਬਖ਼ਸ਼ ਸਿੰਘ ਨੇ ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕੋਲੋਂ ਪੁਛ ਕੀਤੀ ।
‘ਜੀ ! ਹਾਂ, ਰਾਤ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਪਤ੍ਰ ਡਾ: ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਭੇਜਿਆ ਹੈ । ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ । “ਕੀ ਇਹ ਆਪ! ਜੀ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ।
"ਜੀ ਹਾਂ ।"
ਗੁਰਬਖ਼ਸ਼ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੋਵੇਂ ਚਿੱਠੀਆਂ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੇਜ਼ ਤੋਂ ਰਖ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ, “ਵਕੀਲ ਸਹਿਬ ! ਐਦਾਂ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਚਿੱਠੀਆਂ ਇਕੋ ਹੀ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ | ਕੇਵਲ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਇਕ ਚਿੱਠੀ ਟੇਢੇ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਤੇ ਦੂਜੀ ਸਿਧੇ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
"ਬੜੇ ਹੀ ਅਸਚਰਜ ਦੀ ਗਲ ਹੈ ! ਪਰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਇਹ ਗੱਲ ਕਿਸੇ ਹੋਰਸ ਨਾਲ ਨਾ ਕਰਨਾ ।
ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਵੀ ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਵਿਲ ਨਾਲ ਨੱਤੀ ਕਰ ਦਿਤੀ।
ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ, ਸ: ਦੌਲਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਖੂਨੀ ਨੂੰ ਫੜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਨਕਦ ਇਨਾਮ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਾਂ ਤੇ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਆਮ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਦਸਿਆ ਗਿਆ । ਪਰ ਖੂਨੀ ਦਾ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਦਾ । ਪੁਲੀਸ ਦੇ ਹਥੋਂ ਉਹ ਐਦਾਂ ਨਿਕਲ ਚੁਕਾ ਸੀ ਜਿਦਾਂ ਮੱਖਣ ਵਿਚੋਂ ਵਾਲ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਐਦਾਂ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਦਾਂ ਕਿ ਗੁਪਤ ਸਿੰਘ ਏਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਕਦੀ ਆਇਆਂ
੧੫੦
