ਭਾਰਤ ਕਾ ਗੀਤ/ਗਰਦਾ ਮਿੱਟੀ ਕੂੜਾ ਕਰਕਟ
ਗੀਤ ੨੨
ਗਰਦਾ ਮਿੱਟੀ ਕੂੜਾ ਕਰਕਟ, ਦਲਦਲ ਕੀਚੜ ਗੰਦ ਗ਼ਿਲਾਜ਼ਤ। ਗੜ੍ਹੋਂ ਮੇਂ ਰੱਖੇਂ ਗਾਂਵ ਕੋ ਬਾਹਿਰ, ਬਰਤੇਂ ਵਕਤ ਪੇ ਖਾਦ ਕੀ ਖ਼ਾਤਿਰ। ਗੋਬਰ ਫ਼ੁਜ਼ਲੇ[1] ਜਾਇਆ ਨਾ ਜਾਏਂ, ਵਕਤ ਵਕਤ ਪੇ ਕਾਮ ਮੇਂ ਲਾਏਂ। ਚਿਊਂਟੀ ਚੂਹਾ ਦੀਮਕ ਪਿੱਸੂ, ਮੱਖੀ ਮੱਛਰ ਕਿਰਲੀ, ਬਿੱਛੂ। ਭਾਲੂ ਸੂਅਰ ਲੂਮੜੀ ਗੀਦੜ, ਗੰਦਾ ਕੁੱਤਾ ਨਟਖਟ ਬੰਦਰ। ਅਬ ਨੁਕਸਾਨ ਨਾ ਕਰਨੇ ਪਾਏਂ, ਅਪਨਾ ਜੀਵਨ ਅਲਗ ਬਸਾਏਂ। ਆਲ੍ਹਾ ਉਮਦਾ ਅਬ ਹੋਂ ਫ਼ਸਲੇਂ, ਘੋੜੋਂ ਔਰ ਬੇਲੋਂ ਕੀ ਨਸਲੇਂ। ਦੂਧ ਕੀ ਦੌਲਤ ਘਰ ਘਰ ਆਏ, ਜ਼ਿਬਾ[2] ਕਹੀਂ ਹੋ ਸਕੇ ਨ ਗਾਏ। ਫਲ ਤਰਕਾਰੀਆਂ ਖੂਬ ਉਗਾਏਂ, ਲੱਸੀ ਦੂਧ ਦਹੀ ਬਿਲਵਾਏਂ। ਛੋਟੀ ਛੋਟੀ ਦਸਤਕਾਰੀਆਂ, ਸੀਖਾਂ ਬੰਚੇ ਮਰਦ ਨਾਰੀਆਂ। ਪੁਰੁਸ਼ਾਰਬ ਕੇ ਕਾਮ ਬੜੇ ਹੈਂ, ਮਿਹਨਤ ਕੇ ਪਰੀਣਾਮ ਬੜੇ ਹੈਂ।